Medit.,  Par.

 1 Inc,  6      |        aut a vobis ipsis, aut saltem a me, postquam a vobis ero
 2 Praefatio,  7|    non facile quicquam aliis, saltem alicujus momenti, venturum
 3   I,  6      |      fingi potuerunt; ideoque saltem generalia haec, oculos,
 4   I,  6      |     possent, necessario tamen saltem alia quaedam adhuc magis
 5  II,  1      |   certi, vel, si nihil aliud, saltem hoc ipsum pro certo, nihil
 6  II,  3      |     esse possim? Nunquid ergo saltem ego aliquid sum? Sed jam
 7  II,  14     |       ipso sensu externo, vel saltem sensu communi, ut vocant,
 8 III,  2      |  recensui quae vere scio, vel saltem quae me scire hactenus animadverti.
 9 III,  4      | quinque, vel similia, nunquid saltem illa satis perspicue intuebar,
10 III,  14     |    nisi a re quae sit ordinis saltem aeque perfecti atque est
11 III,  15     |      competit idearum causis, saltem primis & praecipuis, ex
12 III,  30     |     me haberem, non mihi illa saltem, quae facilius haberi possunt,
13 III,  32     |    sim quàm res cogitans, vel saltem cùm de eâ tantùm meî parte
14  IV,  7      |       ab illo facta sint, vel saltem fieri possint, adeo ut ego
15   V,  6      |     possem iis non assentiri, saltem quamdiu ea clare percipio;
16  VI,  6      |     ulla plane est affinitas (saltem quam ego intelligam) inter
17  VI,  7      | originis adhuc ignorarem, vel saltem ignorare me fingerem, nihil
18  VI,  9      |    esse diversam, quia potest saltem a Deo seorsim poni; & non
19  VI,  10     |    obscura est & confusa; sed saltem illa omnia in iis sunt,