Medit.,  Par.

 1   I,  12|       siquidem non in potestate meâ sit aliquid veri cognoscere,
 2  II,  9 |        me esse? Quid est quod a meâ cogitatione distinguatur?
 3  II,  13|        facultate, quae in mente meâ est, comprehendo. ~
 4  II,  16|         facilius aut evidentius meâ mente posse a me percipi.
 5 III,  1 |        omnes vel ex cogitatione meâ delebo, vel certe, quia
 6 III,  7 |   habere videor quàm ab ipsâmet meâ naturâ; quòd autem nunc
 7 III,  8 |  praeterea experior illas non a meâ voluntate nec proinde a
 8 III,  10|         ideae illae a voluntate meâ non pendeant, non ideo constat
 9 III,  10|         sint, a voluntate tamen meâ diversi esse videntur, ita
10 III,  14|     quam mutuatur a cogitatione meâ, cujus est modus. Quòd autem
11   V,  2 |         ideas, quatenus sunt in meâ cogitatione, & videre quaenam
12   V,  5 |        efficta est, nec a mente meâ dependet; ut patet ex eo
13   V,  7 |     ideam possim ex cogitatione meâ depromere, sequitur ea omnia,
14   V,  11|         fictitium a cogitatione meâ dependens, sed imaginem
15  VI,  3 | distinctâ, quam in imaginatione meâ invenio, ullum sumi posse
16  VI,  6 |        me sentire res quasdam a meâ cogitatione plane diversas,
17  VI,  7 |        perceptiones a voluntate meâ non penderent, non ideo
18  VI,  17|       denominatio a cogitatione meâ, hominem aegrotum & horologium