Medit.,  Par.

 1 Inc,  6      |     revocare. Cujus rei quanta esset utilitas, vos ipsi, pro
 2 Praefatio,  3|   perceptionem, adeo ut sensus esset me nihil plane cognoscere
 3   I,  2      |      percurrendae, quod operis esset infiniti; sed quia, suffossis
 4  II,  1      |       petebat Archimedes, quod esset firmum & immobile, ut integram
 5  II,  5      |     animam referebam. Sed quid esset haec anima, vel non advertebam,
 6  II,  5      |      crassioribus meî partibus esset infusum. De corpore verò
 7  II,  14     | evidentiusque percipiebam quid esset cera, cùm primùm aspexi,
 8  II,  14     |       Certe hac de re dubitare esset ineptum; nam quid fuit in
 9 III,  2      |   distincte perciperem, falsum esset; ac proinde jam videor pro
10 III,  23     |  substantia, non tamen idcirco esset idea substantiae infinitae,
11 III,  23     |        substantiâ, quae revera esset infinita, procederet. ~
12 III,  24     |       entis perfectioris in me esset, ex cujus comparatione defectus
13 III,  31     |   durat conservandam, quâ opus esset ad eandem de novo creandam,
14 III,  32     |        si quae talis vis in me esset, ejus proculdubio conscius
15 III,  38     |       illam mihi indidisse, ut esset tanquam nota artificis operi
16  IV,  7      |   forte non immeritò, si solum esset, valde imperfectum videretur,
17  IV,  8      |    viderem, nunquam de eo quod esset judicandum vel eligendum
18  VI,  6      |       nisi illud sensûs organo esset praesens, nec possem non