Medit.,  Par.

 1 Praefatio,  2|          notatu digna objecta sunt, praeter duo, ad quae hîc paucis,
 2  II,  7      |      naturam referuntur, nihil sint praeter insomnia. Quibus animadversis,
 3  II,  13     |            videre. Quid autem video praeter pileos & vestes, sub quibus
 4  II,  15     |            aliud admitto in me esse praeter mentem. Quid, inquam, ego
 5 III,  13     | omnipotentem, rerumque omnium, quae praeter ipsum sunt, creatorem intelligo,
 6 III,  14     |         realitatem formalem exigat, praeter illam quam mutuatur a cogitatione
 7 III,  18     |        posse componi, quamvis nulli praeter me homines, nec animalia,
 8  IV,  7      |         volui dubitare, nihil adhuc praeter me & Deum existere certò
 9   V,  11     |     essentiam existentia pertineat, praeter solum Deum; deinde, quia
10  VI,  4      |          verò alia multa imaginari, praeter illam naturam corpoream,
11  VI,  6      |            doloris metiebar. Atque, praeter dolorem & voluptatem, sentiebam
12  VI,  6      |         alios affectus; foris verò, praeter corporum extensionem, &
13  VI,  9      |             pertinere animadvertam, praeter hoc solum quòd sim res cogitans,
14  VI,  22     |           sunt in pede vehementer & praeter consuetudinem moventur,