Medit.,  Par.

 1  II,  4 |    imprudenter assumam in locum meî, sicque aberrem etiam in
 2  II,  5 |     aetheris, quod crassioribus meî partibus esset infusum.
 3  II,  10|  agnosci quàm istud nescio quid meî, quod sub imaginationem
 4 III,  17|        aliae quae alios homines meî similes repraesentant. ~
 5 III,  18|         illas ex iis quas habeo meî ipsius & rerum corporalium &
 6 III,  21| distincta sunt, quaedam ab ideâ meî ipsius videor mutuari potuisse,
 7 III,  24|        finiti, hoc est Dei quàm meî ipsius. Quâ enim ratione
 8 III,  32|         saltem cùm de eâ tantùm meî parte praecise nunc agam
 9 III,  33|     habens, qualiscunque tandem meî causa assignetur, illam
10 III,  37|      etiam mihi est innata idea meî ipsius. ~
11   V,  1 |        Dei attributis, multa de meî ipsius sive mentis meae
12  VI,  3 |   differt a vi intelligendi, ad meî ipsius, hoc est ad mentis
13  VI,  6 |      illud corpus, quod tanquam meî partem, vel forte etiam
14  VI,  9 |          distinctam habeo ideam meî ipsius, quatenus sum tantùm