Medit.,  Par.

 1   I,  9 |        arbitrantur, ita ego ut fallar quoties duo & tria simul
 2   I,  9 |     talem me creasse ut semper fallar, ab eâdem etiam videretur
 3   I,  9 | alienum permittere ut interdum fallar; quod ultimum tamen non
 4   I,  10|     imperfectum esse ut semper fallar. Quibus sane argumentis
 5 III,  6 |    quibus mihi cavendum est ne fallar. Praecipuus autem error &
 6  IV,  4 |     quidem in me sit, per quod fallar aut in errorem inducar,
 7  IV,  4 |       non adeo mirum esse quòd fallar. Atque ita certe intelligo
 8  IV,  9 |      nec in eo fieri potest ut fallar. Unde ergo nascuntur mei
 9  IV,  12|        est me convertam, plane fallar; si verò alteram amplectar,
10  IV,  17|        sit cavendum ut nunquam fallar, sed simul etiam quid agendum
11   V,  14|       esse, ut interdum in iis fallar quae me puto quàm evidentissime
12   V,  15|     talem factum esse ut saepe fallar? At jam scio me in iis,