Medit.,  Par.

 1  II,  9 |              ego sim qui dubitem, qui intelligam, qui velim, tam manifestum
 2 III,  7 |               mihi videntur: nam quòd intelligam quid sit res, quid sit veritas,
 3 III,  26|           majus aliquid sum quàm ipse intelligam, omnesque illae perfectiones
 4  IV,  6 |             fiant quorum rationes non intelligam; nec de ejus existentiâ
 5  IV,  8 |     quantumvis peritum artificem esse intelligam, non tamen ideo puto illum
 6  IV,  8 |              perfecta aut tanta, quin intelligam perfectiora sive majora
 7  IV,  8 | circumscriptam, in Deo immensam, esse intelligam. Sola est voluntas, sive
 8  IV,  9 |        intelligo, cùm a Deo habeam ut intelligam, proculdubio recte intelligo,
 9  VI,  6 |            affinitas (saltem quam ego intelligam) inter istam vellicationem &
10  VI,  15|           debeo definire quid proprie intelligam, cùm dico me aliquid doceri
11  VI,  19|           ipso illam divisibilem esse intelligam: quod unum sufficeret ad