Medit.,  Par.

 1  II,  5 | nutriri, incedere, sentire, & cogitare: quas quidem actiones ad
 2  II,  6 |  animadverti me non sensisse. Cogitare? Hîc invenio: cogitatio
 3  II,  9 |  sumptum nihil aliud est quàm cogitare. ~
 4   V,  8 |    adeo ut non magis repugnet cogitare Deum (hoc est ens summe
 5   V,  8 |       aliqua perfectio), quàm cogitare montem cui desit vallis. ~
 6   V,  9 |  Verumtamen, ne possim quidem cogitare Deum nisi existentem, ut
 7   V,  10|   enim, ex eo quòd non possim cogitare montem nisi cum valle, sequitur
 8   V,  10|   Atqui ex eo quòd non possim cogitare Deum nisi existentem, sequitur
 9   V,  10|     absque summâ perfectione) cogitare, ut liberum est equum vel
10   V,  11|      ente primo & summo libet cogitare, atque ejus ideam tanquam
11  VI,  2 |      verò de chiliogono velim cogitare, equidem aeque bene intelligo