Medit.,  Par.

 1  II,  9 | tanquam a sensibus venientia animadverto? Quid est horum, quamvis
 2  II,  9 | corporeas tanquam per sensus animadverto: videlicet jam lucem video,
 3  II,  10| profecto sit mirum, res quas animadverto esse dubias, ignotas, a
 4  II,  15|       hoc ipsum quod de cerâ animadverto, ad reliqua omnia, quae
 5 III,  19|  heri examinavi ideam cerae, animadverto perpauca tantùm esse quae
 6  IV,  4 |      quorum causam inquirens animadverto non tantùm Dei, sive entis
 7   V,  11|      sufficit ut postea, cùm animadverto existentiam esse perfectionem,
 8   V,  13| videtur, sed praeterea etiam animadverto caeterarum rerum certitudinem
 9  VI,  2 |   contentam; & manifeste hîc animadverto mihi peculiari quâdam animi
10  VI,  17|     non prodest; satis tamen animadverto hanc ultimam naturae acceptionem