Medit.,  Par.

1 III,  13|     invicem valde diversas. Nam proculdubio illae quae substantias mihi
2 III,  32|     talis vis in me esset, ejus proculdubio conscius essem. Sed & nullam
3 III,  33|         per se existendi, habet proculdubio etiam vim possidendi actu
4  IV,  2 |       aut potentiae argumentum, proculdubio velle fallere, vel malitiam
5  IV,  9 |       Deo habeam ut intelligam, proculdubio recte intelligo, nec in
6  IV,  15|  intellectu meo non posuit; sed proculdubio in me imperfectio est, quòd
7  IV,  17|     clara & distincta perceptio proculdubio est aliquid, ac proinde
8  IV,  17| fallacem esse repugnat; ideoque proculdubio est vera. Nec hodie tantùm
9  VI,  3 |      quamvis illa a me abesset, proculdubio manerem nihilominus ille