Medit.,  Par.

1 Inc,  2 |       Si enim tantum potuerunt scire, ut possent aestimare saeculum,
2   I,  9 |       ea quae se perfectissime scire arbitrantur, ita ego ut
3 III,  2 |       scio, vel saltem quae me scire hactenus animadverti. Nunc
4   V,  16|       de ullâ aliâ re perfecte scire potuerim. Jam verò innumera,
5  VI,  15| concludamus, quia de iis verum scire [83] ad mentem solam, non
6  VI,  22|      negotio nobis utilius est scire, quàm quòd potu ad conservationem