1637-consi | conso-fere | feren-meliu | membr-quaer | quaes-utrim | utrum-vultu
bold = Main text
Medit., Par. grey = Comment text
507 Inc, 5 | quae se ipsam a sensuum consortio facile subducat. Nec certe
508 II, 12 | apparebat paulo ante modis istis conspicuum, nunc diversis. Quid est
509 I, 4 | atrâ bile labefactat, ut constanter asseverent vel se esse reges,
510 Synopsis, 2 | ita ex ullis accidentibus constare, sed puram esse substantiam:
511 Inc, 4 | exponantur, ut apud omnes constet in posterum eas esse demonstrationes.
512 VI, 22 | natura hominis a Deo sic constitui, ut ille idem motus in cerebro
513 IV, 12 | inest quae formam erroris constituit: privatio, inquam, inest
514 VI, 7 | quominus essem naturâ ita constitutus ut fallerer, etiam in iis
515 I, 11 | assidue enim recurrunt consuetae opiniones, occupantque credulitatem
516 VI, 15 | tamen revera ab ipsâ, sed a consuetudine quâdam inconsiderate judicandi
517 I, 1 | ad agendum, deliberando consumerem. Opportune igitur hodie
518 II, 7 | corporeae figuram, seu imaginem, contemplari. Jam autem certò scio me
519 II, 4 | certissimam evidentissimamque esse contendo. Quare jam denuo meditabor
520 Inc, 6 | postquam rationes in eo contentae, quibus Deum esse, mentemque
521 VI, 2 | latera, simulque ad aream iis contentam; & manifeste hîc animadverto
522 VI, 2 | intelligendum: quae nova animi contentio differentiam inter imaginationem &
523 VI, 2 | mihi peculiari quâdam animi contentione opus esse ad imaginandum,
524 III, 14 | realitatis formalis quantum ipsa continet objectivae. Si enim ponamus
525 VI, 16 | judicia mea falsa esse contingat. Sed nova hîc occurrit difficultas
526 III, 3 | ex vi meae perceptionis contingebat. ~
527 I, 5 | sentio; non tam distincta contingerent dormienti. Quasi scilicet
528 IV, 10 | corporeae mihi obversatur, contingitque ut dubitem an natura cogitans
529 V, 3 | vulgo Philosophi appellant continuam, sive ejus quantitatis aut
530 I, 10 | seu fato, seu casu, seu continuatâ rerum serie, seu quovis
531 Inc, 6 | ingeniosi aut docti esse solent, contradicendi animum deponant, atque etiam
532 V, 15 | perspexisse, nulla ratio contraria afferri potest, quae me
533 VI, 23 | valetudinem potus conducat, sed ex contrariâ aliquâ causâ oriatur, ut
534 Synopsis, 2 | diversae, sed etiam quodammodo contrariae agnoscantur. Non autem ulteriùs
535 I, 4 | indutum, chartam istam manibus contrectare, & similia. Manus verò has
536 I, 4 | insanis, quorum cerebella tam contumax vapor ex atrâ bile labefactat,
537 VI, 3 | nullus alius modus aeque conveniens occurrit ad illam explicandam,
538 III, 21 | tamen substantiae videntur convenire; itemque, cùm percipio me
539 III, 5 | sunt, quibus solis proprie convenit ideae nomen: ut cùm hominem,
540 V, 4 | prius in illa obtutum mentis convertissem. ~
541 VI, 24 | intellectum ad illas examinandas convocavi, nihil mihi, quod cum caeteris
542 VI, 10 | intellectionem praesupponit, & me non cooperante, sed saepe etiam invito,
543 VI, 11 | ipsum, vel rerum creatarum coordinationem a Deo institutam intelligo;
544 VI, 4 | imaginari, praeter illam naturam corpoream, quae est purae Matheseos
545 Inc, 6 | primo quidem, ut a vobis corrigatur: memor enim, non modo humanitatis,
546 IV, 8 | libertatem, sed potius augent & corroborant. Indifferentia autem illa,
547 Synopsis, 2 | ostendendum ex corporis corruptione mentis interitum non sequi,
548 II, 5 | ignis, vel aetheris, quod crassioribus meî partibus esset infusum.
549 III, 31 | esset ad eandem de novo creandam, si nondum existeret; adeo
550 III, 38 | sane non mirum est Deum, me creando, ideam illam mihi indidisse,
551 IV, 5 | quin potuerit Deus me talem creare, ut nunquam fallerer; nec
552 Synopsis, 2 | substantias, sive res quae a Deo creari debent ut existant, ex naturâ
553 I, 9 | bonitati repugnaret, talem me creasse ut semper fallar, ab eâdem
554 VI, 11 | vel Deum, ipsum, vel rerum creatarum coordinationem a Deo institutam
555 IV, 13 | de ratione intellectûs creati ut sit finitus; estque quòd
556 III, 31 | conservationem solâ ratione a creatione differre, sit etiam unum
557 Inc, 2 | cognitionem multis, quae de rebus creatis habentur, esse faciliorem,
558 III, 13 | quae praeter ipsum sunt, creatorem intelligo, plus profecto
559 III, 22 | extat, quodcumque extat, est creatum. Quae sane omnia talia sunt
560 VI, 10 | nec etiam mediante aliquâ creaturâ, in quâ earum realitas objectiva,
561 IV, 7 | Occurrit etiam non unam aliquam creaturam separatim, sed omnem rerum
562 VI, 7 | mihi videor in somnis, non credam a rebus extra me positis
563 Inc, 2 | dare, ut ipsum existere credamus; non tamen hoc infidelibus
564 Inc, 5 | verò in Philosophiâ, cùm credatur nihil esse de quo non possit
565 Inc, 2 | qui dat gratiam ad reliqua credenda, potest etiam dare, ut ipsum
566 Inc, 2 | verum sit, Dei existentiam credendam esse, quoniam in sacris
567 Inc, 2 | scripturis docetur, & vice versâ credendas sacras scripturas, quoniam
568 III, 3 | quòdque etiam ob consuetudinem credendi clare me percipere arbitrabar,
569 Inc, 6 | omnes tot testimoniis facile credent, nemoque amplius erit in
570 VI, 7 | advertebam quare id potius crederem de iis quae sentire mihi
571 III, 38 | quòd Deus me creavit, valde credibile est me quodammodo ad imaginem &
572 II, 14 | cera, cùm primùm aspexi, credidique me illam ipso sensu externo,
573 III, 12 | ex caeco aliquo impulsu, credidisse res quasdam a me diversas
574 III, 39 | foelicitatem consistere fide credimus, ita etiam jam ex eâdem,
575 Inc, 6 | post sacra Concilia tantum creditum sit quàm vestrae, sed etiam
576 V, 12 | subtendi, non tamen minùs creditur, postquam semel est perspectum.
577 II, 2 | omnia quae video falsa esse; credo nihil unquam extitisse eorum
578 I, 11 | consuetae opiniones, occupantque credulitatem meam tanquam longo usu &
579 I, 12 | somniorum, quibus insidias credulitati meae tetendit: considerabo
580 III, 31 | aliqua causa me quasi rursus creet ad hoc momentum, hoc est
581 II, 11 | mutatur, figura tollitur, crescit magnitudo, fit liquida,
582 II, 15 | rationes vel ad cerae, vel ad cu juspiam alterius corporis
583 I, 4 | fictile, vel se totos esse cucurbitas, vel ex vitro conflatos;
584 Synopsis, 2 | partem concipere, ut possumus cujuslibet quantamvis exigui corporis;
585 V, 7 | apud me invenio, quàm ideam cujusvis figurae aut numeri; nec
586 IV, 15 | ratio formalis falsitatis & culpae consistit, nullo Dei concursu
587 Inc, 2 | qui illam non habent sint culpandi. Patet enim Sap. 13 ex his
588 II, 9 | pauca sanè haec sunt, si cuncta ad me pertineant. Sed quidni
589 I, 12 | colores, figuras, sonos, cunctaque externa nihil aliud esse
590 I, 1 | sequeretur. Quare tamdiu cunctatus sum ut deinceps essem in
591 III, 24 | intelligerem me dubitare, me cupere, hoc est, aliquid mihi deesse, &
592 I, 1 | aliquando firmum & mansurum cupiam in scientiis stabilire;
593 II, 14 | pudeat supra vulgus sapere cupientem, ex formis loquendi quas
594 II, 9 | esse affirmo, nego caetera, cupio plura nosse, nolo decipi,
595 Inc, 6 | si tantam hujus scripti curam suscipere dignemini, primo
596 I, 11 | sufficit haec advertisse, curandum est ut recorder; assidue
597 I, 8 | rerum naturâ necne, parum curant, aliquid certi atque indubitati
598 Praefatio, 6| nexum comprehendere non curantes, in singulas tantùm clausulas,
599 III, 16 | haec omnia, quò diutius & curiosius examino, tantò clarius &
600 I, 1 | Opportune igitur hodie mentem curis omnibus exsolvi, securum
601 VI, 6 | laetitia quaedam consequatur, curve illa nescio quae vellicatio
602 IV, 17 | diligenter imposterum operam dabo. ~
603 VI, 15 | proprie tantùm a naturâ datae sunt ad menti significandum
604 IV, 14 | majores debeo gratias ejus datori. ~
605 III, 15 | nasci possit, non tamen hîc datur progressus in infinitum,
606 Praefatio, 5| quidnam Deus facere possit ac debeat, determinare & comprehendere
607 Praefatio, 1| scripto fusiùs docere, ne debiliora etiam ingenia credere possent
608 IV, 5 | perfecta, sive quae aliquâ sibi debitâ perfectione sit privata.
609 IV, 13 | qui mihi nunquam quicquam debuit, pro eo quod largitus est,
610 Inc | FACULTATIS THEOLOGIAE PARISIENSIS DECANO & DOCTORIBUS~RENATUS DES
611 I, 3 | confidere qui nos vel semel deceperunt. ~
612 IV, 2 | in omni enim fallaciâ vel deceptione aliquid imperfectionis reperitur; &
613 III, 38 | posse; omnem enim fraudem & deceptionem a defectu aliquo pendere,
614 Inc, 6 | aestimare potestis; nec deceret me vobis, qui maximum Ecclesiae
615 III, 4 | potuisse, ut etiam circa illa deciperer, quae manifestissima viderentur.
616 II, 13 | in verbis ipsis, & fere decipior ab ipso usu loquendi. Dicimus
617 Inc, 6 | habendae sint, hoc ipsum declarare & publice testari velitis:
618 III, 30 | idea aliqua in me est, mihi dedissem, atque ita ipsemet Deus
619 III, 24 | cupere, hoc est, aliquid mihi deesse, & me non esse omnino perfectum,
620 III, 30 | nec omnino quicquam mihi deesset; omnes enim perfectiones
621 III, 20 | causam in me esse quàm quia deest aliquid naturae meae, nec
622 III, 38 | cogitatione possum, & nullis plane defectibus obnoxius. Ex quibus satis
623 III, 38 | fraudem & deceptionem a defectu aliquo pendere, lumine naturali
624 III, 24 | esset, ex cujus comparatione defectus meos agnoscerem? ~
625 Inc, 1 | habituros esse confido ad ejus deffensionem suscipiendam, postquam instituti
626 III, 15 | quae possunt quidem facile deficere a perfectione rerum a quibus
627 V, 14 | mentis in eandem rem semper defigere ad illam clare percipiendam,
628 VI, 15 | percipiam, accuratiùs debeo definire quid proprie intelligam,
629 VI, 17 | recte indicat, a naturâ suâ deflectere; atque eodem modo, considerans
630 IV, 9 | indifferens, facile a vero & bono deflectit, atque ita & fallor & pecco. ~
631 V, 14 | atque mentis aciem ab illâ deflexi, quantumvis adhuc recorder
632 I, 12 | tenebras, in posterum sit degenda. ~
633 II, 4 | qui jam necessario sum; deincepsque cavendum est ne forte quid
634 V, 14 | ignorarem, facile ab opinione dejicerent, atque ita de nullâ unquam
635 II, 5 | plures difficilioresque delaberer; nec jam mihi tantum otii
636 II, 1 | profundum gurgitem ex improviso delapsus, ita turbatus sum, ut nec
637 Inc, 6 | brevi ex hominum mentibus deleantur. Veritas enim ipsa facile
638 III, 1 | omnes vel ex cogitatione meâ delebo, vel certe, quia hoc fieri
639 Praefatio, 1| tractarem, sed tantùm ut delibarem, & ex lectorum judiciis
640 I, 1 | temporis superest ad agendum, deliberando consumerem. Opportune igitur
641 IV, 16 | perceptione de quibus est deliberandum, possum tamen illo altero
642 IV, 8 | judicandum vel eligendum deliberarem; atque ita, quamvis plane
643 IV, 11 | quo de iis a voluntate deliberatur: quantumvis enim probabiles
644 IV, 15 | omnium de quibus unquam essem deliberaturus indidisset; vel tantùm si
645 II, 9 | creavit, quantum in se est, me deludat, quod non aeque verum sit
646 II, 6 | omnibus, quantum potuit, me delusisse? Possumne affirmare me habere
647 I, 5 | me aliàs in somnis fuisse delusum; quae dum cogito attentius,
648 VI, 16 | grato cibi alicujus sapore delusus, venenum intus latens assumit. [
649 I, 6 | pictores ipsi, ne tum quidem, cùm Sirenas & Satyriscos
650 I, 4 | sunt isti, nec minùs ipse demens viderer, si quod ab iis
651 IV, 14 | natura ut quicquam ab illâ demi possit; & sane quo amplior
652 Inc, 2 | quàm Theologiae ope sunt demonstrandae: nam quamvis nobis fidelibus
653 III, 12 | 12. Quae omnia satis demonstrant me non hactenus ex certo
654 V, 6 | triangulo, proprietates demonstrare. Quae sane omnes sunt verae,
655 Synopsis, 2 | scribere quod non accurate demonstrarem; ideoque non alium ordinem
656 V, 15 | quae memini me aliquando demonstrasse, ut de Geometricis & similibus.
657 V, 6 | vera. Atque quamvis id non demonstrassem, ea certe est natura mentis
658 Inc, 5 | scribi solere, de quo certa demonstratio non habeatur, saepius in
659 V, 14 | verum esse, quamdiu ad ejus demonstrationem attendo; sed statim atque
660 Inc, 4 | constet in posterum eas esse demonstrationes. Ac denique, quoniam nonnulli
661 Inc, 4 | satis intelliguntur, vim demonstrationis habere putem, vixque ullas
662 Synopsis, 5 | sit, ipsarum Geometricarum demonstrationum certitudinem a cognitione
663 Synopsis, 5 | etiam ratione Dei existentia demonstratur: sed in quâ rursus nonnullae
664 V, 6 | esse aliquid; & jam fuse demonstravi illa omnia quae clare cognosco
665 V, 7 | aliquâ figurâ aut numero demonstro ad ejus figurae aut numeri
666 | demum
667 I, 10 | repugnemus, totumque hoc de Deo demus esse fictitium; at seu fato,
668 Synopsis, 2 | eodem Deo concursum suum iis denegante ad nihilum reducantur; ac
669 III, 30 | facilius haberi possunt, denegassem, sed neque etiam ulla alia
670 VI, 15 | corpus spectant, ut quòd deorsum tendat, & similia, de quibus
671 V, 11 | duos aut plures ejusmodi Deos intelligere, & quia, posito
672 IV, 4 | esse quid reale quod a Deo dependeat, sed tantummodo esse defectum;
673 Inc, 6 | solent, contradicendi animum deponant, atque etiam ut forte rationes,
674 II, 16 | percipi. Sed quia tam cito deponi veteris opinionis consuetudo
675 VI, 7 | externorum judicia falli deprehendebam. Nec externorum duntaxat,
676 IV, 11 | aliquo modo posse dubitari deprehendissem, plane falsa esse supposui. ~
677 IV, 4 | erroris aut falsitatis causam deprehendo; sed, postmodum ad me reversus,
678 VI, 24 | si quis, dum vigilo, mihi derepente appareret, statimque postea
679 Inc | DECANO & DOCTORIBUS~RENATUS DES CARTES S. D.~ ~
680 II, 5 | qualem mente concipiebam, describere tentassem, sic explicuissem:
681 Synopsis, 6 | secernitur; distinctionum signa describuntur; mentem realiter a corpore
682 I, 12 | laboriosum est hoc institutum, & desidia quaedam ad consuetudinem
683 II, 5 | quam corporis nomine designabam. Occurrebat practerea me
684 Synopsis, 2 | incorruptibiles, nec posse unquam desinere esse, nisi ab eodem Deo
685 II, 6 | cogitatione, ut illico totus esse desinerem. Nihil nunc admitto nisi
686 IV, 8 | privatus, sed negative tantùm destitutus, sum dicendus, quia nempe
687 I, 11 | iis assentiri & confidere desuescam, quamdiu tales esse supponam
688 III, 15 | perfectione rerum a quibus sunt desumptae, non autem quicquam majus
689 III, 11 | ex rationibus Astronomiae desumptam, hoc est ex notionibus quibusdam
690 III, 8 | rebus extra me existentibus desumptas considero, quaenam me moveat
691 IV, 4 | non sum ipse summum ens, desuntque mihi quam plurima, non adeo
692 V, 12 | deteguntur, postquam tamen detecta sunt, haec non minus certa
693 V, 4 | consentanea, ut, dum illa primùm detego, non tam videar aliquid
694 V, 12 | diligenter investigant deteguntur, postquam tamen detecta
695 III, 9 | judicavi me ab illis in deteriorem partem fuisse impulsum,
696 Praefatio, 5| facere possit ac debeat, determinare & comprehendere conemur;
697 IV, 8 | nullâ vi externâ nos ad id determinari sentiamus. Neque enim opus
698 V, 10 | existentiae Dei, necessitas me determinat ad hoc cogitandum: neque
699 V, 5 | extiterit, est tamen profecto determinata quaedam ejus natura, sive
700 IV, 12 | semper debere voluntatis determinationem. Atque in hoc liberi arbitrii
701 V, 15 | postea minus firmas esse detexi. Quid ergo dicetur? Anne (
702 I, 11 | rectâ rerum perceptione detorqueat. Etenim scio nihil inde
703 II, 14 | distinguo, & tanquam vestibus detractis nudam considero, sic illam
704 III, 37 | efficta est, nam nihil ab illâ detrahere, nihil illi superaddere
705 V, 11 | percipiam, quorum nihil a me detrahi potest nec mutari. ~
706 Inc, 2 | cum corpore non interire, Deumque existere, fide credere sufficiat,
707 III, 27 | infinitam, quia nunquam eo devenietur, ut majoris adhuc incrementi
708 Synopsis, 6 | nostrae & Dei cognitionem devenimus; adeo ut hae sint omnium
709 III, 15 | ad aliquam primam debet deveniri, cujus causa sit in star
710 I, 11 | familiaritatis jure sibi devinctam, fere etiam me invito; nec
711 II, 5 | scilicet. Sed quid est homo? Dicamne animal rationale? Non, quia
712 II, 7 | non minus ineptire videor, dicendo: imaginabor, ut distinctius
713 IV, 8 | negative tantùm destitutus, sum dicendus, quia nempe rationem nullam
714 II, 7 | agnoscam quisnam sim, quàm si dicerem: jam quidem sum experrectus,
715 II, 13 | decipior ab ipso usu loquendi. Dicimus enim nos videre ceram ipsammet,
716 III, 19 | enim falsitatem proprie dictam, sive formalem, nonnisi
717 III, 33 | aliâ. Nam si a se, patet ex dictis illam ipsam Deum esse, quia
718 IV, 8 | nec ullus error proprie dictus in eo praecise sic spectato
719 Inc, 4 | corpore distingui, quàm quia dicunt haec duo a nemine hactenus
720 IV, 17 | est vera. Nec hodie tantùm didici quid mihi sit cavendum ut
721 VI, 6 | judicabam, videbar a naturâ didicisse: priùs enim illa ita se
722 VI, 24 | hyperbolicae superiorum dierum dubitationes, ut risu dignae,
723 II, 7 | tamen in rei veritate non differant ab eo me quem novi? Nescio,
724 VI, 3 | tantùm a purâ intellectione differat, quòd mens, dum intelligit,
725 Praefatio, 7| posse praevidere quae alicui difficilia videbuntur, primo quidem
726 II, 5 | unâ quaestione in plures difficilioresque delaberer; nec jam mihi
727 IV, 1 | cognosci, ut jam absque ullâ difficultate cogitationem a rebus imaginabilibus
728 I, 12 | inextricabiles jam motarum difficultatum tenebras, in posterum sit
729 VI, 7 | veritatem mihi persuaseram, non difficulter ad illas respondebam. Cùm
730 I, 11 | sequuturum, & me plus aequo diffidentiae indulgere non posse, quandoquidem
731 Praefatio, 2| quaestionibus attigeram notatu digna objecta sunt, praeter duo,
732 VI, 24 | dierum dubitationes, ut risu dignae, sunt explodendae. Praesertim
733 Praefatio, 2| occurreret, ut ejus me monere dignarentur, nulla in ea quae de his
734 Praefatio, 7| solutiones omnes perlegere dignati sint. ~
735 Inc, 6 | scripti curam suscipere dignemini, primo quidem, ut a vobis
736 VI, 15 | regulis certis ad immediate dignoscendum quaenam sit corporum extra
737 Synopsis, 4 | tantùm qui contingit in dijudicatione veri & falsi. Nec ea spectari
738 II, 1 | ut integram terram loco dimoveret; magna quoque speranda sunt,
739 III, 19 | distinctae sunt, ut ab iis discere non possim, an frigus sit
740 I, 8 | Astronomiam, Medicinam, disciplinasque alias omnes, quae a rerum
741 I, 1 | tam matura, ut capessendis disciplinis aptior nulla sequeretur.
742 III, 9 | esse verum. Quae duo multum discrepant; nam quaecumque lumine naturali
743 VI, 24 | appareret, statimque postea dispareret, ut fit in somnis, ita scilicet
744 I, 6 | quibus illud componant. Nec dispari ratione, quamvis etiam generalia
745 VI, 17 | nervos & reliquas partes ita disponi ut potum sumat ex quo morbus
746 IV, 8 | intima cogitationis meae ita disponit, tanto liberius illam eligo;
747 VI, 20 | quotiescunque eodem modo est disposita, menti idem exhibet, etiamsi
748 III, 36 | effecerunt; sed tantùm dispositiones quasdam in eâ materiâ posuerunt,
749 Inc, 5 | possit in utramque partem disputari, pauci veritatem investigant, &
750 II, 7 | Nescio, de hac re jam non disputo; de iis tantùm quae mihi
751 Praefatio, 1| jam ante paucis attigi in Dissertatione de Methodo recte regendae
752 III, 11 | persuadet illam ei maxime esse dissimilem, quae quàm proxime ab ipso
753 VI, 21 | ultima D maneret immota. Nec dissimili ratione, cùm sentio dolorem
754 Inc, 3 | Philosophis ut eorum argumenta dissolvant, & veritatem pro viribus
755 VI, 7 | impelli a naturâ, quae ratio dissuadebat, non multùm fidendum esse
756 VI, 3 | eâ naturae corporeae ideâ distinctâ, quam in imaginatione meâ
757 Synopsis, 2 | substantias realiter a se mutuò distinctas; hocque in sextâ concludi.
758 VI | reali mentis a corpore distinctione. ~ ~
759 Inc, 6 | humanae animae a corpore distinctionem ausit in dubium revocare.
760 Synopsis, 6 | imaginatione secernitur; distinctionum signa describuntur; mentem
761 II, 15 | ex quibus ejus notitia distinctior reddi potest, ut ea, quae
762 II, 15 | causis innotuit, quanto distinctiùs me ipsum a me nunc cognosci
763 VI, 10 | intellectio, in earum claro & distincto conceptu continetur. Jam
764 II, 9 | est quod a meâ cogitatione distinguatur? Quid est quod a me ipso
765 Synopsis, 2 | quoniam hoc pacto facile distinguit quaenam ad se, hoc est,
766 III, 5 | cogitationes in certa genera distribuam, & in quibusnam ex illis
767 III, 16 | 16. Atque haec omnia, quò diutius & curiosius examino, tantò
768 II, 16 | nova cognitio memoriae meae diuturnitate meditationis infigatur. ~
769 II, 6 | cogitatio est; hacc sola a me divelli nequit. Ego sum, ego existo;
770 III, 10 | sint, a voluntate tamen meâ diversi esse videntur, ita forte
771 III, 21 | inter utrumque conceptum sit diversitas, in ratione tamen substantiae
772 III, 32 | cognosco me ab aliquo ente a me diverso pendere. ~
773 I, 6 | assignare, sed tantummodo diversorum animalium membra permiscent;
774 VI, 14 | certe, ex eo quòd valde diversos sentiam colores, sonos,
775 VI, 19 | facile in partes cogitatione dividam, atque hoc ipso illam divisibilem
776 III, 31 | vitae in partes innumeras dividi potest, quarum singulae
777 IV, 8 | liberius illam eligo; nec sane divina gratia, nec naturalis cognitio
778 III, 39 | adorare. Ut enim in hac solâ divinae majestatis contemplatione
779 VI, 19 | dividam, atque hoc ipso illam divisibilem esse intelligam: quod unum
780 VI, 12 | ista natura magis expresse doceat, quàm quòd habeam corpus,
781 VI, 19 | quod unum sufficeret ad me docendum, mentem a corpore omnino
782 VI, 7 | putabam iis quae a naturâ docentur. Et quamvis sensuum perceptiones
783 VI, 15 | intelligam, cùm dico me aliquid doceri a naturâ. Nempe hîc naturam
784 Inc, 2 | quoniam in sacris scripturis docetur, & vice versâ credendas
785 Inc | THEOLOGIAE PARISIENSIS DECANO & DOCTORIBUS~RENATUS DES CARTES S. D.~ ~
786 Praefatio, 7| virorum aliquot ingenio & doctrinâ excellentium, ad quos hae
787 III, 9 | videbo. Cùm hîc dico me ita doctum esse a naturâ, intelligo
788 VI, 21 | cùm sentio dolorem pedis, docuit me Physica sensum illum
789 VI, 7 | videbatur membrum aliquod mihi dolere, quamvis sentirem in eo
790 VI, 7 | etiam internorum; nam quid dolore intimius esse potest? Atqui
791 VI, 15 | calori, ut neque etiam isti dolori, sed tantummodo in eo aliquid
792 Inc, 2 | saeculum, quomodo hujus dominum non facilius invenerunt?
793 Inc, 2 | quia nempe, cùm fides sit donum Dei, ille idem qui dat gratiam
794 II, 9 | est horum, quamvis semper dor miam, quamvis etiam is qui
795 I, 8 | Nam sive vigilem, sive dormiam, duo & tria simul juncta
796 VI, 7 | crediderim, quae non etiam inter dormiendum possim aliquando putare
797 II, 9 | sentio. Falsa haec sunt, dormio enim. At certe videre videor,
798 VI, 22 | eorum motus, per spinae dorsi medullam ad intima cerebri
799 VI, 21 | per tibiam, crus, lumbos, dorsum, & collum transire debent,
800 IV, 8 | investigans, adverto illos a duabus causis simul concurrentibus
801 II, 3 | industriâ me semper fallit. Haud dubie igitur ego etiam sum, si
802 V, 1 | assequendam veritatem), quàm ut ex dubiis, in quae superioribus diebus
803 II, 5 | infusum. De corpore verò ne dubitabam quidem, sed distincte me
804 III, 30 | Atqui, si a me essem, nec dubitarem, nec optarem, nec omnino
805 II, 14 | loquendi quas vulgus invenit dubitationem quaesivisse; pergamusque
806 Inc, 3 | probent, hoc etiam aggredi non dubitavi. ~
807 Synopsis, 6 | unquam sanae mentis seriò dubitavit; sed quia, illas considerando,
808 II, 5 | attendam, quid sponte naturâ duce cogitationi meae antehac
809 V, 4 | ea primùm advertere, quae dudum quidem in me erant, licet
810 II, 12 | non quidem fuisse istam dulcedinem mellis, nec florum fragrantiam,
811 VI, 15 | quam sentio, in amaro aut dulci idem sapor, & sic de caeteris;
812 Praefatio, 3| scilicet tunc non agebam), sed dumtaxat in ordine ad meam perceptionem,
813 VI, 7 | deprehendebam. Nec externorum duntaxat, sed etiam internorum; nam
814 V, 11 | deinde, quia non possum duos aut plures ejusmodi Deos
815 II, 11 | magnitudo, manifesta sunt; dura est, frigida est, facile
816 III, 31 | singulis momentis quibus durat conservandam, quâ opus esset
817 III, 19 | addi possunt substantia, duratio, & numerus: caetera autem,
818 III, 21 | potuisse, nempe substantiam, durationem, numerum, & si quae alia
819 V, 3 | motibusque istis quaslibet durationes assigno. ~
820 III, 21 | intelligo, acquiro ideas durationis & numeri, quas deinde ad
821 I, 7 | existant, tempusque per quod durent, & similia. ~
822 II, 15 | perceptionem possint juvare, quin eaedem omnes mentis meae naturam
823 I, 1 | ingens opus esse videbatur, eamque aetatem expectabam, quae
824 VI, 15 | commoda sint vel incommoda, & eatenus sunt satis clarae & distinctae,
825 Inc, 6 | deceret me vobis, qui maximum Ecclesiae Catholicae columen semper
826 Praefatio, 1| scientiis investigandae, gallice editâ anno 1637, non quidem ut
827 II, 11 | nuperrime ex favis fuit educta; nondum amisit omnem saporem
828 III, 35 | intelligerem, nisi simul effecerit ut quaenam illae essent
829 III, 36 | quatenus sum res cogitans, effecerunt; sed tantùm dispositiones
830 III, 14 | perspicue verum est de iis effectibus, quorum realitas est actualis
831 III, 14 | assumere realitatem suam effectus, nisi a causâ? Et quomodo
832 IV, 8 | redduntque ipsam magis firmam & efficacem, tum ratione objecti, quoniam
833 III, 35 | forte causas partiales ad me efficiendum concurrisse, & ab unâ ideam
834 III, 14 | minimum esse debere in causâ efficiente & totali, quantum in ejusdem
835 II, 15 | hanc tangam, idem rursus efficietur, videlicet me esse. Si ex
836 II, 15 | certe multo evidentius efficitur me ipsum etiam existere,
837 V, 5 | nec proinde a me fuerint effictae. ~
838 VI, 24 | phantasma in cerebro meo effictum, quàm verum hominem esse
839 I, 6 | nostrâ sunt, rerum imagines effinguntur. ~
840 III, 31 | Neque vim harum rationum effugio, si supponam me forte semper
841 VI, 22 | conservationem valetudinis egeamus, & sic de caeteris. ~
842 VI, 18 | habeat fauces, nec tamen egeat potu; respiciendo tamen
843 Synopsis, 2 | de re in hoc scripto me egisse; tum quia haec sufficiunt
844 I, 7 | natura corporea in communi, ejusque extensio; item figura rerum
845 IV, 15 | perfectio est, quòd illos possim elicere, quàm si non possem. Privatio
846 IV, 15 | Deus mecum concurrat ad eliciendos illos actus voluntatis,
847 III, 11 | notionibus quibusdam mihi innatis elicitam, vel quocumque alio modo
848 IV, 8 | in me est, & a facultate eligendi, sive ab arbitrii libertate,
849 III, 9 | fuisse impulsum, cùm de bono eligendo ageretur, nec video cur
850 IV, 8 | quod esset judicandum vel eligendum deliberarem; atque ita,
851 IV, 8 | disponit, tanto liberius illam eligo; nec sane divina gratia,
852 III, 16 | esse, nec promde me ipsum elus ideae causam esse posse,
853 II, 15 | quae ex corpore ad illam emanant, vix numeranda videantur. ~
854 III, 11 | proxime ab ipso videtur emanasse . ~
855 VI, 11 | facultas a Deo tributa ad illam emendandam, certam mihi spem ostendit
856 VI, 24 | sed etiam ut illos aut emendare aut vitare facile possim.
857 VI, 10 | aliunde quàm a rebus corporeis emitterentur. Ac proinde res corporeae
858 VI, 10 | illas a rebus corporeis emitti, non video quâ ratione posset
859 II, 1 | in imo pedem figere, nec enatare ad summum. Enitar tamen &
860 II, 1 | nec enatare ad summum. Enitar tamen & tentabo rursus eandem
861 V, 11 | attribuam, etsi nec omnes tunc enumerem, nec ad singulas attendam:
862 V, 9 | equum alatum, etsi nullus equus habeat alas, ita forte Deo
863 Synopsis, 4 | probatur ea omnia quae clare er distincte percipimus, esse
864 | eram
865 | ero
866 VI, 17 | verò non raro etiam in iis erramus ad quae a naturâ impellimur:
867 IV, 4 | defectum; nec proinde ad errandum mihi opus esse aliquâ facultate
868 IV, 15 | cognitionis finitae, nunquam tamen errarem: nempe si vel intellectui
869 Synopsis, 4 | modo agi de peccato, vel errore qui committitur in persecutione
870 IV, 9 | se spectatam, causam esse errorum meorum, est enim amplissima,
871 III, 4 | illis persuadeor, ut sponte erumpam in has voces: fallat me
872 | es
873 Praefatio, 4| perfectior ratione suae essentiae. Quomodo verò, ex hoc solo
874 | Esto
875 IV, 13 | intellectûs creati ut sit finitus; estque quòd agam gratias illi,
876 | Etenim
877 I, 12 | genium aliquem malignum, eundemque summe potentem & callidum,
878 Synopsis, 2 | non idcirco ipsa mens alia evadit; humanum autem corpus aliud
879 I, 1 | generali huic mearum opinionum eversioni vacabo. ~
880 I, 1 | omnia semel in vitâ esse evertenda, atque a primis fundamentis
881 V, 15 | quid intellectui meo sit evidens, illud omnino est verum. ~
882 Praefatio, 7| quarum ope ad certam & evidentem cognitionem veritatis mihi
883 Inc, 5 | Atqui quantumvis certas & evidentes illas putem, non tamen ideo
884 IV, 16 | illo modo qui pendet ab evidenti eorum omnium perceptione
885 Inc, 5 | hîc utor, certitudine & evidentiâ Geometricas aequare, vel
886 Inc, 5 | scriptae, quae, etsi pro evidentibus etiam ac certis ab omnibus
887 Synopsis, 6 | sint omnium certissimae & evidentissimae quae ab humano ingenio sciri
888 II, 4 | quam omnium certissimam evidentissimamque esse contendo. Quare jam
889 Inc, 5 | ut jam pro certissimis & evidentissimis demonstrationibus illas
890 Praefatio, 7| antequam typis mandarentur, examinandae missae sunt. Satis enim
891 VI, 24 | pluribus ex iis ad eandem rem examinandam, & insuper memoriâ, quae
892 VI, 24 | memoriam & intellectum ad illas examinandas convocavi, nihil mihi, quod
893 III, 4 | quamprimum occurret occasio, examinare debeo an sit Deus, &, si
894 III, 19 | examinem eo modo quo heri examinavi ideam cerae, animadverto
895 VI, 15 | sine praevio intellectûs examine de rebus extra nos positis
896 VI, 24 | non semper tam accurati examinis moram concedit, fatendum
897 III, 28 | sensibilium imagines mentis aciem excaecant, non ita facile recordor
898 Praefatio, 7| aliquot ingenio & doctrinâ excellentium, ad quos hae Meditationes,
899 VI, 21 | quemdamque motum in iis excitant, qui institutus est a naturâ
900 VI, 22 | pede existentem, a quo illa excitatur ad ejus causam, ut pedi
901 VI, 23 | cerebro, eundem plane motum excitet qui solet excitari pede
902 Praefatio, 3| etiam ibi noluisse illa excludere in ordine ad ipsam rei veritatem (
903 V, 6 | alias innumeras figuras excogitare, de quibus nulla suspicio
904 I, 6 | permiscent; vel si forte aliquid excogitent adeo novum, ut nihil omnino
905 Inc, 4 | quibus notum est me quandam excoluisse Methodum ad quaslibet difficultates
906 III, 26 | sunt, etiamsi nondum sese exerant, neque ad actum reducantur.
907 I, 4 | viderer, si quod ab iis exemplum ad me transferrem. ~
908 VI, 23 | partis dolorem menti semper exhibeat. Et si quando faucium ariditas,
909 III, 25 | ejus ideam nihil reale mihi exhibere, ut de ideâ frigoris ante
910 VI, 22 | cerebro quidvis aliud menti exhiberet: nempe vel seipsum, quatenus
911 III, 11 | aliquoties major quàm terra exhibetur; utraque profecto similis
912 II, 7 | non pendere ab iis quae existere nondum novi; non igitur
913 III, 14 | ex se realitatem formalem exigat, praeter illam quam mutuatur
914 III, 5 | Nunc autem ordo videtur exigere, ut prius omnes meas cogitationes
915 IV, 16 | ut ejusdem, quoties usus exiget, recorder, atque ita habitum
916 VI, 20 | forte etiam ab unâ tantùm exiguâ ejus parte, nempe ab eâ
917 VI, 15 | magis oculum meum quàm ignis exiguae facis afficiat, nulla tamen
918 Synopsis, 2 | possumus cujuslibet quantamvis exigui corporis; adeo ut eorum
919 II, 5 | vel non advertebam, vel exiguum nescio quid imaginabar,
920 V, 7 | esse deberet apud me Dei existentia, in quo fuerunt hactenus
921 III, 33 | nempe, cùm vim habeat per se existendi, habet proculdubio etiam
922 VI, 23 | pedem, quàm ab aliâ alibi existente, rationi consenta[89]neum
923 III, 11 | similis eidem soli extra me existenti esse non potest, & ratio
924 III, 8 | tanquam a rebus extra me existentibus desumptas considero, quaenam
925 VI, 21 | doloris tanquam in pede existentis. Sed quia illi nervi per
926 III, 4 | nullam occasionem habeam existimandi aliquem Deum esse deceptorem,
927 V, 12 | non minus certa quàm illa existimantur. Ut quamvis non tam facile
928 Inc, 2 | 2. Semper existimavi duas quaestiones, de Deo &
929 II, 9 | tamen ipsa imaginandi revera existit, & cogitationis meae partem
930 VI, 6 | tristitiae ab isto sensu exortae. Sed & reliqua omnia, quae
931 VI, 13 | permixtione mentis cum corpore exorti. ~
932 I, 1 | videbatur, eamque aetatem expectabam, quae foret tam matura,
933 Synopsis, 2 | immortalitate illo in loco expectabunt, eos hîc monendos puto me
934 III, 37 | sensibus hausi, nec unquam non expectanti mihi advenit, ut solent
935 Inc, 2 | timerent, nec aliam vitam expectarent. Et quamvis omnino verum
936 Praefatio, 6| nullamque Lectorum frequentiam expectem: quin etiam nullis author
937 VI, 5 | putavi; deinde etiam causas expendam propter quas eadem postea
938 III, 39 | ejus attributa apud me expendere, & immensi hujus luminis
939 VI, 6 | quibus hoc ipsum probaretur expendissem. ~
940 I, 12 | veteres opiniones, vereorque expergisci, ne placidae quieti laboriosa
941 VI, 6 | ideae istae procederent; experiebar enim illas absque ullo meo
942 VI, 22 | frequentissime conducit. Experientiam autem testari, tales esse
943 III, 39 | voluptatem percipi posse experimur. ~
944 III, 30 | potentiam meam terminari experirer. ~
945 II, 7 | dicerem: jam quidem sum experrectus, videoque nonnihil veri,
946 II, 11 | reliquiae purgantur, odor expirat, color mutatur, figura tollitur,
947 VI, 3 | conveniens occurrit ad illam explicandam, probabiliter inde conjicio
948 Praefatio, 1| judicarem; viamque sequor ad eas explicandas tam parum tritam, atque
949 Synopsis, 2 | potest, ex totius Physicae explicatione dependent: primo ut sciatur
950 II, 9 | occurrat per quod evidentius explicetur. Sed verò etiam ego idem
951 II, 5 | describere tentassem, sic explicuissem: per corpus intelligo illud
952 VI, 24 | dubitationes, ut risu dignae, sunt explodendae. Praesertim summa illa de
953 II, 10 | formantur, & quas ipsi sensus explorant, multo distinctius agnosci
954 Praefatio, 7| illas ipsas cogitationes exponam, quarum ope ad certam &
955 Inc, 4 | tamque accurate & perspicue exponantur, ut apud omnes constet in
956 Praefatio, 4| existere, fuse in sequentibus exponetur. ~
957 VI, 6 | essent multo magis vividae & expressae, & suo etiam modo magis
958 VI, 6 | ipse effingebam non tam expressas esse, quàm illae erant quas
959 I, 1 | hodie mentem curis omnibus exsolvi, securum mihi otium procuravi,
960 III, 19 | terminatione istius extensionis exsurgit; situm, quem diversa figurata
961 IV, 17 | contineo, ut ad ea tantùm se extendat quae illi clare & distincte
962 I, 6 | aperire, caput movere, manus extendere, nec forte etiam nos habere
963 VI, 10 | substantiae corporeae sive extensae, non autem intelligenti,
964 I, 7 | extensio; item figura rerum extensarum; item quantitas, sive earumdem
965 VI, 21 | cerebrum usque funium instar extensi, dum trahuntur in pede,
966 III, 19 | quae ex terminatione istius extensionis exsurgit; situm, quem diversa
967 I, 12 | figuras, sonos, cunctaque externa nihil aliud esse quàm ludificationes
968 III, 10 | somnio, absque ullâ rerum externarum ope, in me formari. ~
969 II, 14 | credidique me illam ipso sensu externo, vel saltem sensu communi,
970 II, 2 | esse; credo nihil unquam extitisse eorum quae mendax memoria
971 Synopsis, 2 | alterius vitae spem mortalibus faciendam; tum etiam quia praemissae,
972 Inc, 2 | faciliorem, atque omnino esse tam facilem, ut qui illam non habent
973 Inc, 2 | rebus creatis habentur, esse faciliorem, atque omnino esse tam facilem,
974 Synopsis, 1 | praejudiciis nos liberet, viamque facillimam sternat ad mentem a sensibus
975 Inc, 5 | spectatum non sit cognitu facillimum, nihilque in quo sequentia
976 VI, 15 | meum quàm ignis exiguae facis afficiat, nulla tamen in
977 II, 9 | cogitationis meae partem facit. Idem denique ego sum qui
978 III, 7 | adventitiae, aliae a me ipso factae mihi videntur: nam quòd
979 III, 11 | quocumque alio modo a me factam, per quam aliquoties major
980 III, 7 | omnes innatas, vel omnes factas: nondum enim veram illarum
981 Inc, 6 | magnum operae pretium esse facturum, nisi me patrocinio vestro
982 IV, 15 | nunc sum, si talis a Deo factus essem. Sed non ideo possum
983 IV, 2 | unquam fallat; in omni enim fallaciâ vel deceptione aliquid imperfectionis
984 I, 11 | contrarium versâ, me ipsum fallam, illasque aliquandiu omnino
985 I, 4 | quaedam & remotiora nos fallant, pleraque tamen alia sunt
986 III, 3 | Atque hoc erat, in quo vel fallebar, vel certe, si verum judicabam,
987 VI, 23 | pede, sensusque naturaliter falletur, quia, cùm ille idem motus
988 III, 25 | forte ideam Dei materialiter falsam esse, ideoque a nihilo esse
989 Synopsis, 4 | in dijudicatione veri & falsi. Nec ea spectari quae ad
990 III, 19 | non rerum. Quamvis enim falsitatem proprie dictam, sive formalem,
991 IV | De vero & falso. ~ ~
992 I, 12 | sed haec omnia me habere falsò opinantem: manebo obstinate
993 Inc, 5 | optima quacque impugnare, famam ingenii aucupantur. ~
994 III, 1 | paulatim mihi magis notum & familiarem reddere conabor. Ego sum
995 I, 11 | meam tanquam longo usu & familiaritatis jure sibi devinctam, fere
996 | fas
997 VI, 7 | statuae permagnae, in eorum fastigiis stantes, non magnae è terrâ
998 II, 6 | revolvo, nihil occurrit; fatigor eadem frustrà repetere.
999 I, 10 | demus esse fictitium; at seu fato, seu casu, seu continuatâ
1000 II, 11 | hanc ceram: nuperrime ex favis fuit educta; nondum amisit
1001 I, 9 | Unde autem scio illum non fecisse ut nulla plane sit terra,
1002 II, 13 | jam forte respexissem ex fenestrâ homines in plateâ transeuntes,
1003 IV, 15 | recte intelligo, judicium feram. Video tamen fieri a Deo
1004 IV, 8 | prosequendum vel fugiendum, ita feramur, ut a nullâ vi externâ nos
1005 Praefatio, 7| Meditationibus judicium ferant, quàm objectiones istas
1006 II, 9 | ipse sum qui jam dubito ferè de omnibus, qui nonnihil
|