1637-consi | conso-fere | feren-meliu | membr-quaer | quaes-utrim | utrum-vultu
bold = Main text
Medit., Par. grey = Comment text
1507 II, 7 | tenuis aliquis aër istis membris infusus, non ventus, non
1508 VI, 7 | plane certum esse videbatur membrum aliquod mihi dolere, quamvis
1509 V, 14 | percipere, cùm praesertim meminerim me saepe multa pro veris &
1510 V, 15 | de reliquis omnibus quae memini me aliquando demonstrasse,
1511 V, 6 | quamdiu ea clare percipio; meminique me semper, etiam ante hoc
1512 Inc, 6 | ut a vobis corrigatur: memor enim, non modo humanitatis,
1513 Praefatio, 5| conemur; adeo ut, modò tantùm memores simus mentes nostras considerandas
1514 VI, 24 | postquam omnes sensus, memoriam & intellectum ad illas examinandas
1515 II, 2 | unquam extitisse eorum quae mendax memoria repraesentat; nullos
1516 IV, 9 | spectatam, causam esse errorum meorum, est enim amplissima, atque
1517 III, 1 | falsas nihili pendam, meque solum alloquendo & penitius
1518 V, 6 | ideoque aliquid sunt, non merum nihil: patet enim illud
1519 III, 4 | tenuis &, ut ita loquar, Metaphysica dubitandi ratio est, quae
1520 Inc, 5 | Nec certe plures in mundo Metaphysicis studiis quàm Geometricis
1521 Praefatio, 1| attigi in Dissertatione de Methodo recte regendae rationis &
1522 Inc, 4 | est me quandam excoluisse Methodum ad quaslibet difficultates
1523 VI, 6 | incommoda sensu doloris metiebar. Atque, praeter dolorem &
1524 II, 9 | horum, quamvis semper dor miam, quamvis etiam is qui me
1525 II, 3 | jam recensui, de quo ne minima quidem occasio sit dubitandi?
1526 III, 25 | se magis vera, nec in quâ minor falsitatis suspicio reperiatur.
1527 I, 4 | quamvis interdum sensus circa minuta quaedam & remotiora nos
1528 II, 5 | pertinere judicabam; quinimo mirabar potius tales facultates
1529 IV, 6 | occurrit primò non mihi esse mirandum, si quaedam a Deo fiant
1530 II, 13 | 13. Miror verò interim quàm prona
1531 Praefatio, 7| mandarentur, examinandae missae sunt. Satis enim multa &
1532 Praefatio, 5| comprehendere conemur; adeo ut, modò tantùm memores simus mentes
1533 III, 31 | quasi rursus creet ad hoc momentum, hoc est me conservet. Perspicuum
1534 V, 10 | vallem existere, sed tantùm montem & vallem, sive existant,
1535 Synopsis, 2 | loco expectabunt, eos hîc monendos puto me conatum esse nihil
1536 Praefatio, 2| dignum occurreret, ut ejus me monere dignarentur, nulla in ea
1537 V, 8 | duobus rectis, sive ab ideâ montis ideam vallis: adeo ut non
1538 Inc, 2 | religio, nec fere etiam ulla moralis virtus, videtur posse persuaderi,
1539 VI, 24 | semper tam accurati examinis moram concedit, fatendum est humanam
1540 VI, 17 | disponi ut potum sumat ex quo morbus augeatur, quàm, cùm nullum
1541 Praefatio, 6| clausulas, ut multis in more est, argutari studebunt,
1542 Synopsis, 2 | sic ad alterius vitae spem mortalibus faciendam; tum etiam quia
1543 I, 12 | inter inextricabiles jam motarum difficultatum tenebras,
1544 VI, 22 | quandoquidem unusquisque ex motibus, qui fiunt in eâ parte cerebri
1545 V, 3 | situs, & motus locales, motibusque istis quaslibet durationes
1546 V, 4 | de figuris, de numero, de motu, & similibus, attendendo
1547 III, 24 | tenebras per negationem motûs & lucis; nam contrà manifeste
1548 VI, 21 | ultima pars D, non alio pacto movebitur prima A, quàm moveri etiam
1549 II, 5 | namque habere vim seipsum movendi, item sentiendi, vel cogitandi,
1550 VI, 22 | in gutture, nervos ejus movens & illorum ope cerebri interiora;
1551 VI, 22 | praeter consuetudinem moventur, ille eorum motus, per spinae
1552 I, 6 | nos oculos aperire, caput movere, manus extendere, nec forte
1553 III, 10 | impetus illi, de quibus mox loquebar, quamvis in me
1554 III, 30 | ex nihilo emergere, quàm multarum rerum quas ignoro cognitiones,
1555 Inc, 3 | quantum ad animam, etsi multi ejus naturam non facile
1556 Praefatio, 5| praepostera & imbecillia sunt multorum judicia, ut magis a primum
1557 III, 9 | ostendi esse verum. Quae duo multum discrepant; nam quaecumque
1558 Synopsis, 6 | nempe revera esse aliquem mundum, & homines habere corpora, &
1559 II, 12 | quod sic imaginor? Attenda mus, &, remotis iis quae ad
1560 VI, 17 | est ex ossibus, nervis, musculis, venis, sanguine & pellibus
1561 V, 14 | scientiam, sed vagas tantùm & mutabiles opiniones, haberem. Sic,
1562 VI, 10 | alias facultates, ut locum mutandi, varias figuras induendi, &
1563 V, 11 | a me detrahi potest nec mutari. ~
1564 V, 15 | occurrunt? Imò etiam hoc nihil mutat; nam certe, quamvis somniarem,
1565 II, 11 | vel auditum veniebant, mutata jam sunt: remanet cera. ~
1566 III, 19 | obtinent; & motum, sive mutationem istius sitûs; quibus addi
1567 II, 12 | innumerabilium ejusmodi mutationum capacem eam esse comprehendo,
1568 II, 11 | purgantur, odor expirat, color mutatur, figura tollitur, crescit
1569 Synopsis, 2 | enim omnia ejus accidentia mutentur, ut quòd alias res intelligat,
1570 Synopsis, 2 | figura quarumdam ejus partium mutetur: ex quibus sequitur corpus
1571 III, 21 | ab ideâ meî ipsius videor mutuari potuisse, nempe substantiam,
1572 Praefatio, 5| Atheorum locis [9] communibus mutuatis impugnabantur. Et quoniam
1573 III, 14 | exigat, praeter illam quam mutuatur a cogitatione meâ, cujus
1574 V, 10 | sive non existant, a se mutuo sejungi non posse. Atqui
1575 Synopsis, 2 | substantias realiter a se mutuò distinctas; hocque in sextâ
1576 VI, 2 | etiam repraesentarem, si de myriogono aliâve quâvis figurâ plurimorum
1577 II, 10 | adhuc semel laxissimas habe nas ei permittamus, ut, illis
1578 III, 15 | quamvis forte una idea ex aliâ nasci possit, non tamen hîc datur
1579 IV, 9 | potest ut fallar. Unde ergo nascuntur mei errores? Nempe ex hoc
1580 II, 7 | ab iis ullis, quae ima[gi]natione effingo. Atque hoc verbum,
1581 III, 9 | sed quantum ad impetus naturales, jam saepe olim judicavi
1582 VI, 23 | tanquam in pede, sensusque naturaliter falletur, quia, cùm ille
1583 VI, 13 | visu percipit si quid in nave frangatur; & cùm corpus
1584 VI, 13 | meo corpori ut nauta adest navigio, sed illi arctissime esse
1585 II, 10 | gaudet aberrare mens mea, necdum se patitur intra veritatis
1586 V, 11 | sed priorem positionem necessariam non fuisse; ut neque necesse
1587 V, 11 | existat, plane videam esse necessarium ut & ante ab aeterno extiterit, &
1588 I, 8 | eae sint in rerum naturâ necne, parum curant, aliquid certi
1589 | necnon
1590 I, 4 | esse, quâ ratione posset negari? nisi me forte comparem
1591 II, 11 | Remanere fatendum est; nemo negat, nemo aliter putat. Quid
1592 IV, 4 | perfectione summè abest, negativam quandam ideam mihi obversari, &
1593 IV, 8 | proprie illis privatus, sed negative tantùm destitutus, sum dicendus,
1594 II, 3 | ego aliquid sum? Sed jam negavi me habere ullos sensus, &
1595 IV, 12 | Sed si vel affirmem vel negem, tunc libertate arbitrii
1596 VI, 22 | quia nihil in toto hoc negotio nobis utilius est scire,
1597 Inc, 4 | quàm quia dicunt haec duo a nemine hactenus potuisse demonstrari:
1598 Inc, 6 | testimoniis facile credent, nemoque amplius erit in mundo, qui
1599 II, 1 | meditatione conjectus sum, ut nequeam ampliùs earum oblivisci,
1600 II, 6 | ad naturam corporis pertinere? Attendo, cogito, revolvo,
1601 VI, 17 | quòddam est ex ossibus, nervis, musculis, venis, sanguine &
1602 VI, 21 | Physica sensum illum fieri ope nervorum per pedem sparsorum, qui,
1603 VI, 23 | existente, rationi consenta[89]neum est ut pedis potius quàm
1604 III, 19 | sit realis qualitas, vel neutrum. Et quia nullae ideae nisi
1605 Praefatio, 6| rationum mearum seriem & nexum comprehendere non curantes,
1606 II, 15 | mente, sive de me ipso? Nihildum enim aliud admitto in me
1607 Synopsis, 2 | concursum suum iis denegante ad nihilum reducantur; ac deinde ut
1608 VI, 15 | calorem, ut etiam ad eundem nimis prope accedens sentio dolorem,
1609 I, 2 | illud omne quod olim credidi nitebatur. ~
1610 VI, 10 | aliqua creatura corpore nobilior, in quâ continentur eminenter.
1611 VI, 17 | appetunt sibi paulo post nociturum. Dici forsan hîc poterit,
1612 VI, 18 | sitiat cùm potus est ipsi nociturus; ideoque hîc remanet inquirendum,
1613 I, 5 | non sim homo qui soleam noctu dormire, & eadem omnia in
1614 I, 5 | vestiri, foco assidere, quies nocturna persuadet, cùm tamen positis
1615 IV, 3 | Deo accepi; cùmque ille nolit me fallere, talem profecto
1616 Inc, 4 | impios non aliam ob causam nolle credere Deum esse, mentemque
1617 Praefatio, 3| objectioni respondeo me etiam ibi noluisse illa excludere in ordine
1618 I, 9 | facilius fingi potest? At forte noluit Deus ita me decipi, dicitur
1619 Synopsis, 5 | demonstratur: sed in quâ rursus nonnullae fortè occurrent difficultates,
1620 VI, 10 | insint: intellectionem enim nonnullam in suo formali conceptu
1621 | nonnullum
1622 V, 16 | adeo ut, priusquam illum nossem, nihil de ullâ aliâ re perfecte
1623 Praefatio, 5| tantùm memores simus mentes nostras considerandas esse ut finitas,
1624 | nostris
1625 Praefatio, 2| quaestionibus attigeram notatu digna objecta sunt, praeter
1626 III, 19 | posse reperiri paulo ante notaverim, est tamen profecto quaedam
1627 III, 11 | Astronomiae desumptam, hoc est ex notionibus quibusdam mihi innatis elicitam,
1628 II | mentis humanae: quod ipsa sit notior quàm corpus ~ ~
1629 II, 15 | ipsâ mente, ex quibus ejus notitia distinctior reddi potest,
1630 Synopsis, 5 | genere sumpta explicatur, novâ etiam ratione Dei existentia
1631 Inc, 4 | resolvendas, non quidem novam, quia nihil est veritate
1632 I, 6 | student, naturas omni ex parte novas iis possunt assignare, sed
1633 III, 31 | opus esset ad eandem de novo creandam, si nondum existeret;
1634 I, 6 | aliquid excogitent adeo novum, ut nihil omnino ei simile
1635 II, 14 | tanquam vestibus detractis nudam considero, sic illam revera,
1636 I, 4 | purpurâ indutos, cùm sunt nudi, vel caput habere fictile,
1637 Praefatio, 6| ut nullum vulgi plausum, nullamque Lectorum frequentiam expectem:
1638 IV, 8 | tantam in me experior, ut nullius majoris ideam apprehendam;
1639 II, 15 | corpore ad illam emanant, vix numeranda videantur. ~
1640 VI, 24 | caeteris pugnet, ab ullo ex his nuntietur. Ex eo enim quòd Deus non
1641 II, 11 | exempli causâ, hanc ceram: nuperrime ex favis fuit educta; nondum
1642 | nusquam
1643 II, 7 | satis evidenter, datâ operâ obdormiam, ut hoc ipsum mihi somnia
1644 I, 12 | callidus, possit imponere, obfirmatâ mente cavebo. Sed laboriosum
1645 IV, 8 | efficacem, tum ratione objecti, quoniam ad plura se extendit,
1646 Praefatio, 3| animae naturam pertinere. Cui objectioni respondeo me etiam ibi noluisse
1647 III, 14 | autem haec idea realitatem objectivam hanc vel illam contineat
1648 III, 15 | quemadmodum iste modus essendi objectivus competit ideis ex ipsarum
1649 VI, 10 | quae in purae Matheseos objecto comprehenduntur. ~
1650 V, 15 | dicetur? Anne (ut nuper mihi objiciebam) me forte somniare, sive
1651 Praefatio, 6| aut responsione dignum sit objicient. ~
1652 VI, 24 | omnes quibus natura mea obnoxia est animadvertam, sed etiam
1653 VI, 24 | particulares saepe erroribus esse obnoxiam, & naturae nostrae infirmitas
1654 IV, 4 | innumeris erroribus esse obnoxium, quorum causam inquirens
1655 III, 38 | nullis plane defectibus obnoxius. Ex quibus satis patet illum
1656 V, 12 | certe nisi praejudiciis obruerer, & rerum sensibilium imagines
1657 VI, 10 | comprehensio in multis valde obscura est & confusa; sed saltem
1658 Synopsis, 3 | volui uti, multae fortasse obscuritates remanserunt, sed quae, ut
1659 IV, 17 | reliquis, quae confusius & obscurius apprehendo, secernam. Cui
1660 VI, 17 | accurate leges omnes naturae observat, cùm male fabricatum est &
1661 V, 12 | cogitationem meam omni ex parte obsiderent, nihil illo prius aut facilius
1662 VI, 7 | fingerem, nihil videbam obstare quominus essem naturâ ita
1663 III, 25 | totum in eâ continetur. Nec obstat quod non comprehendam infinitum,
1664 III, 26 | paulatim augeri; nec video quid obstet quominus ita magis & magis
1665 I, 12 | falsò opinantem: manebo obstinate in hac meditatione defixus,
1666 I, 5 | somno posse distingui, ut obstupescam, & fere hic ipse stupor
1667 IV, 7 | partis in rerum universitate obtineam. ~
1668 III, 19 | diversa figurata inter se obtinent; & motum, sive mutationem
1669 III, 1 | Claudam nunc oculos, aures obturabo, avocabo omnes sensus, imagines
1670 III, 8 | pendere; saepe enim vel invito obversantur: ut jam, sive velim, sive
1671 IV, 10 | quaedam naturae corporeae mihi obversatur, contingitque ut dubitem
1672 V, 12 | etsi nonnulla unicuique obvia sint, alia verò nonnisi
1673 III, 8 | advenire. Nihilque magis obvium est, quàm ut luc judicem
1674 Synopsis, 6 | quibus etiam in ipsis ex occasione tractatur. ~
1675 I, 11 | recurrunt consuetae opiniones, occupantque credulitatem meam tanquam
1676 II, 9 | manifestum est, ut nihil occurrat per quod evidentius explicetur.
1677 Synopsis, 5 | quâ rursus nonnullae fortè occurrent difficultates, quae postea
1678 Praefatio, 2| scriptis reprehensione dignum occurreret, ut ejus me monere dignarentur,
1679 III, 4 | illa tollatur, quamprimum occurret occasio, examinare debeo
1680 VI, 15 | quamvis stella non magis oculum meum quàm ignis exiguae
1681 II, 11 | saporis reliquiae purgantur, odor expirat, color mutatur,
1682 II, 5 | visu, auditu, gustu, vel odoratu percipi, necnon moveri pluribus
1683 II, 11 | quaecunque sub gustum, vel odoratum, vel visum, vel tactum,
1684 II, 11 | mellis; nonnihil retinet odoris florum ex quibus collecta
1685 VI, 6 | quae cogitationi meae se offerebant, & quas solas proprie &
1686 Inc, 1 | impellit ad hoc scriptum vobis offerendum, & tam justam etiam vos
1687 Inc, 4 | summopere flagitarunt: ideoque officii mei esse putavi nonnihil
1688 III, 35 | insepararibilitas eorum ommum quae in Deo sunt, una est
1689 III, 26 | sum quàm ipse intelligam, omnesque illae perfectiones quas
1690 III, 13 | aeternum, infinitum, omniscium, omnipotentem, rerumque omnium, quae praeter
1691 VI, 16 | quàm naturam istam non esse omnisciam: quod non mirum, quia, cùm
1692 III, 13 | Deum, aeternum, infinitum, omniscium, omnipotentem, rerumque
1693 IV, 17 | rei diligenter imposterum operam dabo. ~
1694 Praefatio, 4| objective, pro re per istam operationem repraesentatâ, quae res,
1695 III, 38 | nota illa sit aliqua res ab opere ipso diversa. Sed ex hoc
1696 III, 38 | esset tanquam nota artificis operi suo impressa; nec etiam
1697 IV, 8 | illum in singulis ex suis operibus omnes perfectiones ponere
1698 I, 2 | erunt percurrendae, quod operis esset infiniti; sed quia,
1699 I, 12 | haec omnia me habere falsò opinantem: manebo obstinate in hac
1700 I, 5 | fere hic ipse stupor mihi opinionem somni confirmet. ~
1701 II, 16 | tam cito deponi veteris opinionis consuetudo non potest, placet
1702 I, 1 | libere generali huic mearum opinionum eversioni vacabo. ~
1703 I, 11 | quàm negare. Quapropter, ut opinor, non male agam, si, voluntate
1704 V, 15 | similibus. Quid enim nunc mihi opponetur? Mene talem factum esse
1705 III, 30 | essem, nec dubitarem, nec optarem, nec omnino quicquam mihi
1706 Inc, 5 | plures, ex eo quod ausint optima quacque impugnare, famam
1707 Inc, 4 | existimo, quàm si semel omnium optimae studiose quaerantur, tamque
1708 Inc, 6 | singulari sapientiâ, omnium optime aestimare potestis; nec
1709 III, 14 | induci, nisi a re quae sit ordinis saltem aeque perfecti atque
1710 III, 5 | 5. Nunc autem ordo videtur exigere, ut prius
1711 III, 37 | istae res externis sensuum organis occurrunt, ve occurrere
1712 VI, 6 | vellem, nisi illud sensûs organo esset praesens, nec possem
1713 VI, 23 | ex contrariâ aliquâ causâ oriatur, ut in hydropico contingit,
1714 III, 7 | nondum enim veram illarum originem clare perspexi. ~
1715 VI, 22 | indigemus, quaedam inde oritur siccitas in gutture, nervos
1716 VI, 17 | machinamentum quòddam est ex ossibus, nervis, musculis, venis,
1717 Synopsis, 2 | quia haec sufficiunt ad ostendendum ex corporis corruptione
1718 III, 9 | quaecumque lumine naturali mihi ostenduntur, ut quòd ex eo quòd dubitem,
1719 I, 11 | modo dubias, ut jam jam ostensum est, sed nihilominus valde
1720 II, 5 | delaberer; nec jam mihi tantum otii est, ut illo velim inter
1721 I, 1 | omnibus exsolvi, securum mihi otium procuravi, solus secedo,
1722 Inc, 5 | ab Archimede, Apollonio, Pappo, aliisve scriptae, quae,
1723 III, 36 | 36. Quantum denique ad parentes attinet, ut omnia vera sint
1724 Inc | SACRAE FACULTATIS THEOLOGIAE PARISIENSIS DECANO & DOCTORIBUS~RENATUS
1725 Praefatio, 5| difficultatem sint nobis paritura. ~
1726 III, 35 | potest plures forte causas partiales ad me efficiendum concurrisse, &
1727 IV, 4 | nihilo, sive de non ente, participo, hoc est quatenus non sum
1728 VI, 24 | humanam vitam circa res particulares saepe erroribus esse obnoxiam, &
1729 Synopsis, 2 | quòd figura quarumdam ejus partium mutetur: ex quibus sequitur
1730 III, 11 | recensenda, per quam mihi valde parvus apparet, aliam verò ex rationibus
1731 Praefatio, 1| putarim ipsam in gallico & passim ab omnibus legendo scripto
1732 VI, 10 | Jam verò est quidem in me passiva quaedam facultas sentiendi,
1733 IV, 9 | hoc uno quòd, cùm latius pateat voluntas quàm intellectus,
1734 IV, 14 | voluntatem dederit latius patentem quàm intellectum; cùm enim
1735 Inc, 5 | ullam viam humano ingenio patere, per quam meliores inveniri
1736 II, 10 | reductis, facilius se regi patiatur. ~
1737 VI, 12 | indiget, cùm famem aut sitim patior, & similia; nec proinde
1738 II, 10 | aberrare mens mea, necdum se patitur intra veritatis limites
1739 Inc, 6 | pretium esse facturum, nisi me patrocinio vestro adjuvetis. Sed cùm
1740 III, 4 | tria simul juncta plura vel pauciora sint quàm quinque, vel similia,
1741 Praefatio, 6| quales non nisi admodum paucos reperiri satis scio. Quantum
1742 I, 4 | se esse reges, cùm sunt pauperrimi, vel purpurâ indutos, cùm
1743 Inc, 5 | habeatur, saepius in eo peccant imperiti, quod falsa approbent,
1744 Synopsis, 4 | advertendum nullo modo agi de peccato, vel errore qui committitur
1745 IV, 9 | deflectit, atque ita & fallor & pecco. ~
1746 VI, 2 | manifeste hîc animadverto mihi peculiari quâdam animi contentione
1747 VI, 6 | me habere caput, manus, pedes, & membra caetera ex quibus
1748 VI, 22 | excitatur ad ejus causam, ut pedi infestam, quantum in se
1749 VI, 6 | speciali quodam jure meum appellabam, magis ad me pertinere quàm
1750 VI, 17 | musculis, venis, sanguine & pellibus ita aptum & compositum,
1751 III, 1 | ut inanes & falsas nihili pendam, meque solum alloquendo &
1752 III, 10 | illae a voluntate meâ non pendeant, non ideo constat ipsas
1753 Inc, 5 | longiusculae sunt, & aliae ab aliis pendent, tum praecipue quia requirunt
1754 III, 38 | etiam intelligo illum, a quo pendeo, majora ista omnia non indefinite &
1755 VI, 7 | perceptiones a voluntate meâ non penderent, non ideo concludendum esse
1756 III, 1 | meque solum alloquendo & penitius inspiciendo, meipsum paulatim
1757 III, 19 | potuisse proficisci; nam si penitiùs inspiciam, & singulas examinem
1758 II, 3 | omnibus satis superque pensitatis, denique statuendum sit
1759 VI, 2 | agnoscendas. Si verò de pentagono quaestio sit, possum quidem
1760 V, 15 | ex iis clare & distincte perceperam, sed hujus regulae veritatis
1761 V, 15 | 15. Postquam verò percepi Deum esse, quia simul etiam
1762 VI, 5 | sint quae antehac, ut sensu percepta, vera esse putavi, & quas
1763 III, 3 | judicabam, id non ex vi meae perceptionis contingebat. ~
1764 Praefatio, 6| scripti lectione fructum sunt percepturi; & quamvis forte in multis
1765 IV, 1 | de rebus corporeis vere percipiantur, multoque plura de mente
1766 V, 14 | defigere ad illam clare percipiendam, recurratque saepe memoria
1767 VI, 1 | efficiendi quae ego sic percipiendi sum capax; nihilque unquam
1768 V, 13 | opus fuerit ad hoc ipsum percipiendum, nunc tamen non modo de
1769 Synopsis, 4 | quae clare er distincte percipimus, esse vera, simulque in
1770 III, 38 | per quam ego ipse a me percipior: hoc est, dum in meipsum
1771 VI, 13 | perciperem, ut nauta visu percipit si quid in nave frangatur; &
1772 II, 12 | cera, quae non nisi mente percipitur? Nempe eadem quam video,
1773 VI, 4 | modo, quem sensum appello, percipiuntur, certum aliquod argumentum
1774 I, 2 | ideo etiam singulae erunt percurrendae, quod operis esset infiniti;
1775 II, 12 | innumerabiles imaginando percurrere; nec igitur comprehensio
1776 Inc, 6 | perductae, ad quam ipsas perduci posse confido, ita nempe
1777 Inc, 6 | eam perspicuitatem erunt perductae, ad quam ipsas perduci posse
1778 IV, 8 | considero, statim agnosco perexiguam illam & valde finitam in
1779 Synopsis, 2 | quibus sequitur corpus quidem perfacile interire, mentem autem ex
1780 Synopsis, 3 | comparatione machinae valde perfectae, cujus idea est in mente
1781 IV, 8 | quòd non satis amplam & perfectam voluntatem, sive arbitrii
1782 III, 27 | infinitum, ut nihil ejus perfectioni addi possit. Ac denique
1783 VI, 16 | competit quàm limitatae perfectionis. ~
1784 I, 9 | errare circa ea quae se perfectissime scire arbitrantur, ita ego
1785 III, 36 | existam, quaedamque idea entis perfectissimi, hoc est Dei, in me sit,
1786 IV, 7 | mundo rationem partis est perfectissimum; & quamvis, ex quo de omnibus
1787 VI, 3 | intelligo imaginationem ita perfici posse, siquidem corpus existat; &
1788 Inc, 6 | explicationem desiderant, addantur, perficiantur, illustrentur, aut a vobis
1789 II, 12 | ab imaginandi facultate perficitur. Quid extensum? Nunquid
1790 II, 1 | falsum esse comperissem; pergamque porro donec aliquid certi,
1791 II, 14 | dubitationem quaesivisse; pergamusque deinceps, attendendo utrùm
1792 I, 11 | Etenim scio nihil inde periculi vel erroris interim sequuturum, &
1793 Synopsis, 2 | substantiam, ideoque nunquam etiam perire. Sed corpus humanum, quatenus
1794 IV, 5 | sit privata. Nam si, quo peritior est artifex, eo perfectiora
1795 IV, 8 | debuisse; atque quantumvis peritum artificem esse intelligam,
1796 Praefatio, 7| earumque solutiones omnes perlegere dignati sint. ~
1797 VI, 7 | apparebant è propinquo, & statuae permagnae, in eorum fastigiis stantes,
1798 VI, 24 | distinguebam; nunc enim adverto permagnum inter utrumque esse discrimen,
1799 I, 6 | diversorum animalium membra permiscent; vel si forte aliquid excogitent
1800 II, 10 | semel laxissimas habe nas ei permittamus, ut, illis paulo post opportune
1801 I, 9 | etiam videretur esse alienum permittere ut interdum fallar; quod
1802 VI, 13 | cogitandi modi ab unione & quasi permixtione mentis cum corpore exorti. ~
1803 VI, 13 | esse conjunctum & quasi permixtum, adeo ut unum quid cum illo
1804 II, 6 | non fit sine corpore, & permulta sentire visus sum in somnis
1805 VI, 15 | video me in his aliisque permultis ordinem naturae pervertere
1806 IV, 6 | 6. Dum haec perpendo attentiùs, occurrit primò
1807 Synopsis, 4 | errore qui committitur in persecutione boni & mali, sed de eo tantùm
1808 VI, 16 | circa illa ipsa quae tanquam persequenda vel fugienda mihi a naturâ
1809 IV, 15 | quòd eam me Deus in mundo personam sustinere voluerit, quae
1810 V, 4 | spectata, mihi plane nota & perspecta sunt, sed praeterea etiam
1811 V, 12 | creditur, postquam semel est perspectum. Quod autem ad Deum attinet,
1812 VI, 24 | jam omnes errandi causas perspexit; non amplius vereri debeo
1813 Inc, 6 | Philosophiâ nullibi major perspicacia & soliditas, nec ad ferenda
1814 I, 8 | fieri posse videtur ut tam perspicuae veritates in suspicionem
1815 Synopsis, 6 | esse tam firmas nec tam perspicuas quàm sunt eae, per quas
1816 Inc, 6 | aliam esse probatur, ad eam perspicuitatem erunt perductae, ad quam
1817 Inc, 4 | vixque ullas dari posse mihi persuadeam, quae non prius ab aliquibus
1818 V, 12 | redit, ut ea me sola plane persuadeant, quae clare & distincte
1819 Praefatio, 5| falsis & a ratione alienis, persuadeantur, quàm a verâ & firmâ, sed
1820 IV, 10 | mihi unum magis quàm aliud persuadeat. Certe ex hoc ipso sum indifferens
1821 VI, 6 | partibus componi, facile mihi persuadebam nullam plane me habere in
1822 III, 4 | converto, tam plane ab illis persuadeor, ut sponte erumpam in has
1823 Inc, 2 | moralis virtus, videtur posse persuaderi, nisi prius illis ista duo
1824 Inc, 5 | Geometriâ, cùm omnibus sit persuasum nihil scribi solere, de
1825 Praefatio, 7| iisdem rationibus, quibus ego persuasus sum, alios etiam possim
1826 II, 6 | dixi ad naturam corporis pertinere? Attendo, cogito, revolvo,
1827 V, 11 | cujus essentiam existentia pertineat, praeter solum Deum; deinde,
1828 V, 6 | atque abstractam Mathesim pertinentibus, evidenter agnoscebam, pro
1829 II, 9 | me pertineant. Sed quidni pertinerent? Nonne ego ipse sum qui
1830 VI, 22 | medullam ad intima cerebri pertingens, ibi menti signum dat ad
1831 VI, 21 | intimas cerebri partes ad quas pertingunt, quemdamque motum in iis
1832 VI, 21 | debent, ut a pede ad cerebrum perveniant, potest contingere ut, etiamsi
1833 VI, 15 | permultis ordinem naturae pervertere esse assuetum, quia nempe
1834 II, 1 | cognoscam. Nihil nisi punctum petebat Archimedes, quod esset firmum &
1835 IV, 6 | causarum genus, quod a fine peti solet, in rebus Physicis
1836 VI, 24 | spec[90]trum potius, aut phantasma in cerebro meo effictum,
1837 V, 3 | quantitatem, quam vulgo Philosophi appellant continuam, sive
1838 Inc, 6 | esse possint, quia tamen ad Philosophiam spectant, non spero me illarum
1839 Inc, 3 | expresse mandat Christianis Philosophis ut eorum argumenta dissolvant, &
1840 VI, 21 | dolorem pedis, docuit me Physica sensum illum fieri ope nervorum
1841 Synopsis, 2 | concludi potest, ex totius Physicae explicatione dependent:
1842 I, 8 | forsan non male concludemus Physicam, Astronomiam, Medicinam,
1843 IV, 6 | fine peti solet, in rebus Physicis nullum usum habere existimo;
1844 I, 6 | quietem esse veluti quasdam pictas imagines, quae non nisi
1845 I, 6 | veras existere. Nam sane pictores ipsi, ne tum quidem, cùm
1846 II, 13 | Quid autem video praeter pileos & vestes, sub quibus latere
1847 III, 36 | quam solam nunc pro me accipio, inesse judicavi. Ac proinde
1848 I, 12 | vereorque expergisci, ne placidae quieti laboriosa vigilia
1849 VI, 2 | 2. Quo ut planum fiat, primò examino differentiam
1850 II, 13 | respexissem ex fenestrâ homines in plateâ transeuntes, quos etiam
1851 Praefatio, 6| sed ita ut nullum vulgi plausum, nullamque Lectorum frequentiam
1852 I, 4 | remotiora nos fallant, pleraque tamen alia sunt de quibus
1853 Inc, 4 | Praeterea, quoniam scio plerosque impios non aliam ob causam
1854 VI, 6 | quas sensu percipiebam, & plerumque ex earum partibus componi,
1855 IV, 4 | ens, desuntque mihi quam plurima, non adeo mirum esse quòd
1856 VI, 2 | myriogono aliâve quâvis figurâ plurimorum laterum cogitarem; nec quicquam
1857 VI, 24 | Atque haec consideratio plurimum juvat, non modo ut errores
1858 VI, 2 | quibus chiliogonum ab aliis polygonis differt, agnoscendas. Si
1859 V, 11 | necesse quidem esse ut ponam Deum existentem, postquam
1860 III, 14 | continet objectivae. Si enim ponamus aliquid in ideâ reperiri,
1861 III, 14 | formaliter vel eminenter, quod ponitur in lapide; nec potest calor
1862 VI, 23 | nervi a pede ad cerebrum porriguntur, vel etiam in ipso cerebro,
1863 II, 7 | enim ista nihil esse. Manet positio: nihilominus tamen ego aliquid
1864 V, 11 | est ex illis, sed priorem positionem necessariam non fuisse;
1865 V, 11 | est inter ejusmodi falsas positiones, & ideas veras mihi ingenitas,
1866 VI, 15 | tamen in eo realis sive positiva propensio est ad credendum
1867 IV, 4 | summè perfecti, realem & positivam, sed etiam, ut ita loquar,
1868 III, 19 | illud tanquam reale quid & positivum repraesentat, non immerito
1869 VI, 15 | quaenam sit corporum extra nos positorum essentia, de quâ tamen nihil
1870 III, 33 | habet proculdubio etiam vim possidendi actu omnes perfectiones
1871 VI, 24 | verum indicare quàm falsum, possimque uti fere semper pluribus
1872 II, 6 | quantum potuit, me delusisse? Possumne affirmare me habere vel
1873 Synopsis, 1 | efficiat, ut de iis, quae posteà vera esse comperiemus, non
1874 Praefatio, 5| quàm a verâ & firmâ, sed posterius auditâ, ipsarum refutatione,
1875 IV, 5 | posse, ut ille aliquam in me posuerit facultatem, quae non sit
1876 III, 36 | dispositiones quasdam in eâ materiâ posuerunt, cui me, hoc est mentem,
1877 V, 11 | Deum existentem, postquam posui illum habere omnes perfectiones,
1878 I, 12 | omnem suam industriam in eo posuisse, ut me falleret: putabo
1879 IV, 15 | perceptionem in intellectu meo non posuit; sed proculdubio in me imperfectio
1880 III, 26 | adipisci; nec denique cur potentia ad istas perfectiones, si
1881 III, 27 | quâ nempe nihil omnino est potentiale; namque hoc ipsum, gradatim
1882 III, 27 | objectivum ideae non a solo esse potentiali, quod proprie loquendo nihil
1883 II, 6 | suppono deceptorem aliquem potentissimum, &, si fas est dicere, malignum,
1884 VI, 6 | arbitrabar: neque enim ab illo poteram unquam sejungi, ut a reliquis;
1885 VI, 6 | ex istis ipsis ideis, non poterat aliud mihi venire in mentem
1886 Praefatio, 6| omnibus praejudiciis, abducere poterunt ac volent, quales non nisi
1887 I, 12 | atque ita, siquidem non in potestate meâ sit aliquid veri cognoscere,
1888 Inc, 6 | omnium optime aestimare potestis; nec deceret me vobis, qui
1889 III, 33 | ideam habere fatendum est. Potestque de illâ rursus quaeri, an
1890 V, 16 | ullâ aliâ re perfecte scire potuerim. Jam verò innumera, tum
1891 VI, 22 | quantum in se est, amovendam. Potuisset verò natura hominis a Deo
1892 IV, 8 | tamen, in se formaliter & praccise spectata, major videtur;
1893 III, 17 | Ex his autem meis ideis, practer illam quae me ipsum mihi
1894 VI, 10 | quae quidem non magis quàm praecedentes, absque aliquâ substantiâ
1895 Synopsis, 4 | necessariò sciri debent tam ad praecedentia firmanda, quàm ad reliqua
1896 VI, 24 | memoriâ, quae praesentia cum praecedentibus connoctit, & intellectu,
1897 IV, 12 | perceptionem intellectûs praecedere semper debere voluntatis
1898 III, 6 | cavendum est ne fallar. Praecipuus autem error & frequentissimus
1899 I, 5 | 5. Praeclare sane, tanquam non sim homo
1900 III, 4 | viderentur. Sed quoties haec praeconcepta de summâ Dei potentiâ opinio
1901 VI, 17 | Et quamvis, respiciens ad praeconceptum horologii usum, dicere possim
1902 Inc, 6 | quas ab omnibus ingenio praeditis pro demonstrationibus haberi
1903 Praefatio | Praefatio ad Lectorem ~ ~
1904 Inc, 2 | proponantur, pauci rectum utili praeferrent, si nec Deum timerent, nec
1905 I, 11 | velut aequatis utrimque praejudiciorum ponderibus, nulla amplius
1906 Inc, 2 | majora vitiis quàm virtutibus praemia proponantur, pauci rectum
1907 Synopsis, 2 | faciendam; tum etiam quia praemissae, ex quibus ipsa mentis immortalitas
1908 Synopsis, 2 | usitatus, ut nempe omnia praemitterem ex quibus quaesita propositio
1909 Praefatio, 5| meas intelligent, adeoque praepostera & imbecillia sunt multorum
1910 Synopsis, 2 | autem & praecipuum quod praerequiritur ad cognoscendam animae immortalitatem,
1911 VI, 2 | istas tres lineas tanquam praesentes acie mentis intueor, atque
1912 III, 34 | de illâ quae me tempore praesenti conservat. ~
1913 VI, 10 | nullam plane intellectionem praesupponit, & me non cooperante, sed
1914 Praefatio, 7| confidam me omnia posse praevidere quae alicui difficilia videbuntur,
1915 VI, 15 | sensuum perceptionibus sine praevio intellectûs examine de rebus
1916 Praefatio, 6| quaestiones, simulque totius primae Philosophiae initia tractare;
1917 III, 15 | infinitum, sed tandem ad aliquam primam debet deveniri, cujus causa
1918 Inc, 5 | habetur satis certa; sed primas tantùm & praecipuas ita
1919 I, 2 | collabitur, aggrediar statim ipsa principia, quibus illud omne quod
1920 V, 14 | mihi, utpote Geometriae principiis imbuto, apparet ejus tres
1921 IV, 16 | possim ab erroribus abstinere priori illo modo qui pendet ab
1922 IV, 5 | sibi debitâ perfectione sit privata. Nam si, quo peritior est
1923 III, 19 | frigus nihil aliud esse quàm privationem caloris, idea quae mihi
1924 IV, 13 | putem me ab illo iis esse privatum, sive illum mihi ea abstulisse,
1925 IV, 8 | non tamen proprie illis privatus, sed negative tantùm destitutus,
1926 I, 10 | authorem assignabunt, eo probabilius erit me tam imperfectum
1927 Inc, 5 | rationes, quae ad eadem probanda afferri possent, colligere
1928 V, 12 | verò, quâcumque tandem utar probandi ratione, semper eò res redit,
1929 VI, 6 | rationes ullas quibus hoc ipsum probaretur expendissem. ~
1930 Synopsis, 6 | possint. Cujus unius rei probationem in his Meditationibus mihi
1931 IV, 8 | nullam possum afferre, quâ probem Deum mihi majorem quàm dederit
1932 Inc, 2 | ista duo ratione naturali probentur: cùmque saepe in hac vitâ
1933 V, 7 | argumentum, quo Dei existentia probetur? Certe ejus ideam, nempe
1934 III, 28 | necessariò ab ente aliquo procedat quod sit revera perfectius,
1935 III, 3 | esse, a quibus ideae istae procedebant, & quibus omnino similes
1936 III, 23 | quae revera esset infinita, procederet. ~
1937 IV, 12 | operatione, quatenus a me procedit, sed non in facultate quam
1938 VI, 17 | voluntatis nec proinde a mente procedunt, facile agnosco illi aeque
1939 I, 1 | exsolvi, securum mihi otium procuravi, solus secedo, seriò tandem &
1940 VI, 17 | ipsius conservationem non prodest; satis tamen animadverto
1941 III, 14 | nunc incipere esse, nisi producatur ab aliquâ re in quâ totum
1942 III, 26 | sufficiat ad illarum ideam producendam. ~
1943 VI, 10 | alio, facultas istas ideas producendi vel efficiendi. Atque haec
1944 III, 27 | actuali sive formali posse produci. ~
1945 VI, 10 | ideis ab istâ facultate productis (ut jam supra animadverti),
1946 III, 33 | sumque vel a parentibus productus, vel a quibuslibet aliis
1947 VI, 10 | etiam invito, ideae istae producuntur: ergo superest ut sit in
1948 III, 34 | tantùm de causâ, quae me olim produxit, hîc agam, sed maxime etiam
1949 III, 22 | attendo, tanto minus a me solo profecta esse posse videantur. Ideoque
1950 II, 3 | ego existo, quoties a me profertur, vel mente concipitur, necessario
1951 IV, 5 | perfectiora opera ab illo proficiscantur, quid potest a summo illo
1952 III, 34 | est nullum hîc dari posse progressum in infinitum, praesertim
1953 III, 15 | possit, non tamen hîc datur progressus in infinitum, sed tandem
1954 III, 16 | eminenter in me esse, nec promde me ipsum elus ideae causam
1955 II, 13 | Miror verò interim quàm prona sit mea mens in errores;
1956 II, 3 | denique statuendum sit hoc pronuntiatum, Ego sum, ego existo, quoties
1957 VI, 15 | ut etiam ad eundem nimis prope accedens sentio dolorem,
1958 IV, 8 | contrà, quo magis in unam propendeo, sive quia rationem veri &
1959 VI, 10 | sed contrà magnam [80] propensionem ad credendum illas a rebus
1960 VI, 6 | itemque corporeas quasdam propensiones ad hilaritatem, ad tristitiam,
1961 VI, 7 | quadratae apparebant è propinquo, & statuae permagnae, in
1962 IV, 8 | 8. Deinde, ad me propius accedens, & qualesnam sint
1963 V, 12 | verò nonnisi ab iis qui propiùs inspiciunt & diligenter
1964 Inc, 2 | quàm virtutibus praemia proponantur, pauci rectum utili praeferrent,
1965 Inc, 5 | demonstrationibus illas ausim proponere. Addamque etiam tales esse,
1966 Inc, 2 | non tamen hoc infidelibus proponi potest, quia circulum esse
1967 IV, 8 | quod nobis ab intellectu proponitur affirmandum vel negandum,
1968 Synopsis, 2 | praemitterem ex quibus quaesita propositio dependet, antequam de ipsâ
1969 Synopsis, 6 | Meditationibus mihi pro scopo proposui. Nec idcirco hîc recenseo
1970 Synopsis, 2 | In secundâ, mens quae, propriâ libertate utens, supponit
1971 Inc, 6 | demonstrationibus haberi scient, ipsi propugnent, ne non intelligere videantur.
1972 Inc, 5 | tantùm & praecipuas ita prosecutus sum, ut jam pro certissimis &
1973 VI, 14 | ex quibus nonnulla mihi prosequenda sunt, alia fugienda. Et
1974 IV, 8 | affirmandum vel negandum, sive prosequendum vel fugiendum, ita feramur,
1975 III, 11 | esse dissimilem, quae quàm proxime ab ipso videtur emanasse . ~
1976 I, 3 | interdum fallere deprehendi, ac prudentiae est nunquam illis plane
1977 Inc, 6 | sint, hoc ipsum declarare & publice testari velitis: non dubito,
1978 II, 14 | 14. Sed pudeat supra vulgus sapere cupientem,
1979 VI, 24 | mihi, quod cum caeteris pugnet, ab ullo ex his nuntietur.
1980 III, 39 | immensi hujus luminis pulchritudinem, quantum caligantis ingenii
1981 II, 11 | tangi potest, nec jam, si pulses, emittet sonum. Remanetne
1982 II, 1 | certi, cognoscam. Nihil nisi punctum petebat Archimedes, quod
1983 VI, 3 | cogitandi in eo tantùm a purâ intellectione differat,
1984 II, 11 | admovetur: saporis reliquiae purgantur, odor expirat, color mutatur,
1985 VI, 13 | sentirem idcirco dolorem, sed puro intellectu laesionem istam
1986 I, 4 | cùm sunt pauperrimi, vel purpurâ indutos, cùm sunt nudi,
1987 VI, 10 | quibusdam modis cogitandi, puta facultates imaginandi &
1988 I, 12 | posuisse, ut me falleret: putabo coelum, aërem, terram, colores,
1989 II, 11 | Consideremus res illas quae vulgo putantur omnium distinctissime comprehendi:
1990 II, 12 | judicarem quid sit cera, nisi putarem hanc etiam plures secundùm
1991 II, 11 | nemo negat, nemo aliter putat. Quid erat igitur in eâ
1992 Inc, 5 | ex eo quod ausint optima quacque impugnare, famam ingenii
1993 V, 12 | 12. Sed verò, quâcumque tandem utar probandi ratione,
1994 VI, 7 | visae fuerant è longinquo, quadratae apparebant è propinquo, &
1995 II, 12 | ceram ex figurâ rotundâ in quadratam, vel ex hac in triangularem
1996 I, 9 | tria simul addo, vel numero quadrati latera, vel si quid aliud
1997 V, 12 | quadratum basis aequale esse quadratis laterum, quàm istam basim
1998 V, 12 | in triangulo rectangulo quadratum basis aequale esse quadratis
1999 I, 8 | simul juncta sunt quinque, quadratumque non plura habet latera quàm
2000 | quaecumque
2001 III, 36 | ex hoc solo quòd existam, quaedamque idea entis perfectissimi,
2002 III, 9 | aeque fidam ac lumini isti, quaeque illa non vera esse possit
2003 Inc, 4 | omnium optimae studiose quaerantur, tamque accurate & perspicue
2004 III, 28 | revera perfectius, ulterius quaerere libet an ego ipse habens
2005 III, 33 | eodem modo de hac alterâ quaeretur, an sit a se, vel ab aliâ,
2006 III, 33 | Potestque de illâ rursus quaeri, an sit a se, vel ab aliâ.
2007 II, 7 | possum. Novi me existere; quaero quis sim ego ille quem novi.
|