VII
AD CACHISTUM

Debentur tibi, mi Cachiste! grates
Quod tu materiem, satis, dedisti
Ventosaeque venustulaeque Musae:
Et quidnam, mihi dic, negare possim
Ventosaeque venustulaeque Musae?
Si laetatur, equos iubet parari^*
Ut tecum volitet super cacumen
Pindi, Pegaseo insonans volatu,
Et pingit duplici colore pennas
Queis sublime per aera auferaris.

    Seu, distorta morosiore vultu,
Quaerat materiem novam querelae,
Tu das materiem novam querelae.
Tum, si forte facetiis adornat
Carmen quod rabida inchoârit Ira,
Subridet: velut inquiere vates
Emersam Venerem mari, columbis
Iunctis ante vehentibusque concham.