XVIII

Si, Melibaee! iuvet quandoque per arva vagari,
    Pandit odoratum quo rosa multa decus:
Ne, male defessus! sub gramine languida sternes
    Membra; sub infido gramine Fata latent.
Sirius ut Solem comitatur, iniquior aestu,
    Decedit solito vipera quaeque cavo.
Tunc tumet irato metuenda Tarantula morsu,
    Quem, licet exiguum, nil Medicina levat.
Miris ora modis pallent, et inertia membra
    Corporis insolito pondere pressa tremunt.
At quem non potis es medicamine pellere morbum
    Phaebe! agili choreâ carminibusque domas.
Et virus, misto sudore, fugatur in auras
    Cum salit ad magicum saucia turba sonum.
Sed, sua cuique placent modulamina. Rusticus audit
    Gratius incomptos quos dat avena modos.
Miles ad armorum sonitus, strepitumque tubarum
    Surgit, et horrendo percitus igne valet.
At fortasse tibi fuerit, Melibaee! valere
    Cum dilecta gravem te tua Laura vocat.