XXII
AD AMICUM

Dona, suis olim Musis, oblata Tibullo,
    Me misisse tibi poenitet! et fateor!
Captus amore pio teneri suavisque Poetae,
    Heu! quibus imprudens! auribus ista dedi!
At sceleri nostro parcas, divine Tibulle!
    Mitis es ipse, scio, mitis et ille, puto:
Et veniam nostrae dabit ob tua carmina culpae;
    Sustinuit nunquam surdus abire prece.
Abnuis, O B**! tandem abnuis? ora serenet
    Illa memor nostri mens, solitusque favor.
Sic tibi sint docti, velut usque fuere, Sodales,
    Sic vacuum libris chara Camaena vocet.
Sic tibi sit Nemesis, tibi Delia, cumque recedit
    Lux, agitet mollem blanda Neaera sinum.