Liber, Par.

 1       I,IV  |      litterarum gentes ex sono propriae linguae dederunt notatis
 2       I,XIV |   voces quarumcumque linguarum propriae sunt, nec in aliam linguam
 3       I,XXIV| stipendiorum quoque largitione propriae erant notae. ~
 4      II,IX  |   concludat: quae, ut diximus, propriae artis Dialecticae et Rhetoricae
 5       V,XII |        a flore quipro; unde et propriae materiae odorem referunt.
 6       V,XXV |     mancipio datur. Cessio est propriae rei concessio, sicut est
 7      VI,XIX |        est ab Apostolis in his propriae linguae antiquitas. Tanto
 8     VII,VI  |      Deus pro Abel. Enos iuxta propriae linguae varietatem homo
 9      IX,I   |   brutorum deterior? Illa enim propriae vocis clamorem exprimunt,
10      IX,I   |   exprimunt, iste deterior qui propriae linguae caret notitiam.
11     XII,VII |       habet: denique dum pulli propriae vocem genetricis audierint,
12    XVII,VIII|  cadens munda non est, sed cum propriae corticis sc[r]obe servatur.