Liber, Par.

 1       I,IV    |       quae proinde aspirationis nota dicitur, quia vocem elevat.
 2       I,XVII  |      possunt. Figura est, cuius nota syllabae agnoscuntur. Vbi
 3       I,XVII  |    iacentem, spondeus, ó ó. Nam nota brevis inferior semicirculus
 4       I,XVII  |      inferior semicirculus est; nota longa I iacens est. Metra
 5       I,XIX   |       adposita, fit ita: ), qua nota deesse ostenditur in sermone
 6       I,XIX   |    littera esse non debet, tali nota ostenditur: ?. Quorum duorum
 7       I,XXI   |       et historiis adposuerunt. Nota est figura propria in litterae
 8       I,XXI   |      denuntiatum est. P Coronis nota tantum in fine libri adponitur.
 9       I,XXI   |         libri adponitur. Alogus nota [quae] ad mendas adhibetur.
10       I,XXIV  |   nomina continebantur, propria nota erat apud veteres, qua inspiceretur
11       I,XXIV  |        bello cecidissent. T Tau nota in capite versiculi posita
12       I,XXV   |       sicilicos adponebant; qua nota admonebatur lector geminandam
13       I,XXIX  |      quia nomina et verba rerum nota facit exemplo posito; utputa "
14       I,XXXVII|  similitudinem eius, quae magis nota est, panditur demonstratio.
15      II,XXV   |        quae de altero dicuntur, nota[t], ut cogitat, disputat.
16      II,XXX   |     secunda, a parte; tertia, a nota. Argumentum a toto, cum
17      II,XXX   |    factum esse iure defendit. A nota est argumentum, cum ex vi
18    VIII,IV    | superstitio proculdubio omnibus nota est.] [Samaritae dicti quod
19      IX,II    |     incertis parentibus nati ex nota materni pudoris Spartani
20      XI,III   |    naturam, sed contra quam est nota natura. Portenta autem et