Liber, Par.

 1      IX,II |       Istrum fluvium, a vocabulo amnis, quo a mari recesserunt,
 2      IX,II |        numquam tonsa. Vindilicus amnis ab extremis Galliae erumpens,
 3      IX,II |          vocabulo urbis et Iberi amnis, cui insidunt, appellati.
 4    XIII,XXI|          a tempore quo siccatur. Amnis fluvius est nemore ac frondibus
 5    XIII,XXI| redimitus, et ex ipsa amoenitate amnis vocatus. Decursus proprie
 6    XIII,XXI|        rex antiquissimus, ex quo amnis orientis nomen accepit,
 7    XIII,XXI|      derivari existimant. Araxis amnis Armeniae, qui ab uno monte
 8    XIII,XXI|       unde et nuncupatur. Cydnus amnis Ciliciae e Tauro monte progrediens,
 9    XIII,XXI|      Smyrna vocata est. Maeander amnis Asiae flexuosus, qui recurrentibus
10    XIII,XXI|          fluens. Inachus Achaiae amnis Argolicos inrigans campos,
11    XIII,XXI|        inter se maris fluctus et amnis fluenta decertant. Rhenus
12    XIII,XXI|     cursus suos dirigit. ~Iberus amnis, qui quondam totius Hispaniae
13     XIV,III|       Bactriae regionis proprius amnis Bactros vocabulum dedit.
14     XIV,III|      alias nutrix equorum. Halys amnis per eam fluit, qui quondam
15     XIV,III|          Tauri iuga. Hanc Cydnus amnis intersecat. Matrem urbium
16     XIV,IV |          secernit. Istriam Ister amnis vocavit, qui eius terram
17     XVI,XVI|       est, ex qua nascitur Belus amnis, quinque milium passuum
18     XIX,II |   positae; praeterfluit enim eas amnis. Cornua extremae partes