XIX. DE FIGVRIS ACCENTVVM. [1] Figurae accentuum decem sunt, quae a grammaticis pro verborum distinctionibus adponuntur. OXEIA, id est acutus accentus, linea a sinistra parte in dexteram partem sursum ducta, fit ita: [2] BAREIA, id est gravis, linea a summo sinistrae in dexteram deposita, fit ita: [3] ` PERISPOMENE, id est circumflexus, linea de acuto et gravi facta, exprimitur ita: [4] ^ MACHROS, id est longa, virgula, iacens est ita: [5] ñ BRACHUS, id est brevis, pars est circuli inferior, iacens ita: [6] U UFEN, id est coniunctio, quia duo verba conectit, subiecta virgula versui circumflexa, fit ita: ?. [7] Diastole, id est distinctio, quae e contrario separat, dextra pars circuli supposita versui, fit ita: 7. [8] Apostrophus pars item circuli dextra et ad summam litteram adposita, fit ita: ), qua nota deesse ostenditur in sermone ultima vocalis, ut "tribunal" pro "tribunale" [9] DASEIA, quod interpretatur aspiratio, id est ubi H littera poni debet, tali figura notatur: ?. [10] PSILE, quod interpretatur siccitas, sive purum, id est, ubi H littera esse non debet, tali nota ostenditur: ?. [11] Quorum duorum accentuum figuram Latini ex ipsa littera aspirationis fecerunt. Vnde si coniungas has, fecisti eandem aspirationis notam. Rursus si medium eius apicem scindis, DASEIAN et PSILEN facis.