bold = Main text
   Liber,  Caput, Par.                                grey = Comment text

 1 Pro,  1     |      sanguine.~XXIV. Quomodo quemdam Dominum Tymerum Militem, virum flagitiosum,
 2 Pro,  1     | violentissimis precibus convertit ad Dominum.~XXV. Quomodo Monialem a
 3   I,  I,  1 |               cum necdum cognosceret Dominum (nec enim ei tunc in aliquo
 4   I,  I,  7 |             consentio, quod ante diu Dominum rogaverat, ut ei aliquando
 5   I,  I,  9 |   pavidissime supplicaret, ut pro se Dominum exoraret; respondit B. Catharina,
 6  II,  I,  3 |             inmultis lacrymis pro eo Dominum deprecari. Cumque nihil
 7  II,  I,  3 |          nihil proficeret orando, et Dominum super hoc argueret ut crudelem,
 8  II,  I,  4 |             jejunia faciens, rogavit Dominum, ut defuncti animam liberaret.
 9  II,  I,  4 |            super liberationem animae Dominum benedixit. Anima autem exultabunda
10  II,  I,  4 |             illius apud misericordem Dominum adjuvisset.~
11  II,  I,  5 |           tumentes fluctus, super se Dominum metuebat, et omnia opera
12  II,  I,  5 |            Diu ergo ejulans quotidie Dominum precabatur,ut se certam
13  II,  I,  6 |             oculus ejus stillabat ad Dominum: et ecce dominus clamores
14  II,  I,  6 |           clamores ejus stillabat ad Dominum: et ecce Dominus clamores
15  II,  I,  8 |           luxit; sed in morte illius dominum per omnia benedixit.~
16  II,  I,  10|             Lutgarde orante pro illa Dominum, respondit Dominus; Illumina
17  II,  I,  10|        recepit. Instantius ergo ipsa Dominum supplicante, apparuit ei
18  II,  I,  10|           tanto piaculo misericordem Dominum exorabant. Quid ergo factum
19  II,  I,  10|       tantorum precibus inexorabilem Dominum inveniri. Mox ergo ut ab
20  II,  I,  12|      Lutgardis mira precum instantia Dominum exoravit ut ei peccata dimitteret,
21  II,  I,  12|            me, inquit, instantissime Dominum depreceris, quoniam vitae
22  II,  I,  12|          Constanter, inquit, expecta Dominum,quia certa sum, quod tecum
23  II, II,  20|           instantia, quatenus pro ea Dominum exoraret, ut ei ante mortem,
24  II, II,  20|              annuit ergo illa pro ea Dominum deprecari. Cui dominus in
25  II, II,  22|             piae Lutgardis sentiens, Dominum magnifice benedixit.~
26  II, II,  24|                  24. Quomodo quemdam Dominum Tymerum Militem, virum flagitiosum,
27  II, II,  24| violentissimis precibus convertit ad Dominum.~Miles quidem, genere et
28  II, II,  24|              illa, adiitque pro illo Dominum deprecari. Et ecce apparuit
29  II, II,  33|              secundum glossam, eidem Dominum respondisse. Constat ergo
30  II, II,  33|             in tanto periculo pro se Dominum exoraret, respondit ei dicens:
31  II, II,  33|          dicens: Expectans expectavi Dominum, et intendit ei. Quod ita
32  II,III,  34|          revelatione nominis ejusdem Dominum exoraret. Annuens ergo viri
33  II,III,  34|             hoc pia Liutgarde orante Dominum, eadem nocte dicto viro
34  II,III,  35|           pro dicto apostata rogaret Dominum, quia soror ejus prae dolore
35  II,III,  35|          compassa utrique, oravit ad Dominum: et ab oratione reversa,
36  II,III,  36|               mandavit ei, ut pro se Dominum exoraret. Quae statim facta
37  II,III,  36|            cum maxima cordis fiducia Dominum expectaret. Nec mora, sicut
38  II,III,  40|              Teutonica, pro et tamen Dominum exoraret: erat autem mulier
39  II,III,  43|               Quod miri?~Nescit amor Dominum, non novit amor dominari,~
40 III,  I,  1 |            ab ejus ore audivit, sibi Dominum respondisse, Caecitatem
41 III,  I,  7 |            quatenus instanter oraret Dominum et a Germaniae finibus flagellum
42 III,  I,  7 |              pro isto negotio rogare Dominum; certa sum jam quod nunc
43 III,  I,  8 |           festina, carissima, rogare Dominum quia hora hac anima amici
44 III, II,  9 |              ejus insederat, quod ad Dominum tunc transire debebat. Nullum
45 III, II,  9 |              valde desidero Christum Dominum revelata facie contemplari.
46 III, II,  15|              Tandem vero, ubi in ira Dominum misericordias continentem