Liber,  Caput, Par.

 1   I,  I,  3 |      intulit, quod subjungo: Tu, inquit, ut video, bona Agnes, et
 2   I,  I,  5 |        oppressit? Cui illa : Non inquit. Nec mirum si nutrix hoc
 3   I,  I,  6 |    praevidens, inclamavit: Manu, inquit, qua ' lora equi tenes Militis
 4   I,  I,  8 |    congratulantis apparens; Non, inquit, dilectissima filia, non
 5   I,  I,  10|        Domini possidebat; Omnis, inquit, locus quem calcaverit pes
 6   I,  I,  12|        detur tibi? Et illa volo, inquit, ut ad majorem devotionem
 7   I,  I,  12|         Dominus: Quid vis? Volo, inquit, [cor tuum. Et Dominus,
 8   I, II,  21|   scribens Corinthiis: Salutate, inquit, invicem in osculo sancto.
 9   I, II,  22|      prorumpens: Quid cunctaris, inquit, adimplere ea quae tibi
10  II,  I,  2 |     quaesivit ab ea: Quid habes, inquit, o piisima Domina, ut tanto
11  II,  I,  2 | gratiarum. Et beata Virgo: Ecce, inquit, ab haereticis et malis
12  II,  I,  3 |  respondit Dominus: Orationibus, inquit, tuis incontgrarium[?] homo
13  II,  I,  5 | securitatis habere? Et illa: Non inquit, nimis timorata est, et
14  II,  I,  5 |         Cui vox divina; Interim, inquit, quiesce, carissima: in
15  II,  I,  7 |    interrogat; Et ille: Ego sum, inquit, Innocentius Papa. et illa
16  II,  I,  7 |       illa cum gemitu; Quid est, inquit, te nostrum omnium Patrem
17  II,  I,  7 |        cruciari? Cui ille; Tres, inquit, causae sunt, quare sic
18  II,  I,  8 |   ordinem posset. Cui ille; Ego, inquit sum mortuus et ab hoc seculo
19  II,  I,  8 |   indueris? Et ille Vestimentum, inquit; nive candidum, virgineae
20  II,  I,  10|        Monialem. Cui illa, Vade, inquit, ad Fratrem Simonem, in
21  II,  I,  12|       Dominam Lutgardem: Pro me, inquit, instantissime Dominum depreceris,
22  II,  I,  12|       pia Lutgardis: Constanter, inquit, expecta Dominum,quia certa
23  II,  I,  12|     statim intulit; Quomodo est, inquit, tibi? Et mortua, Dominus,
24  II,  I,  12|        tibi? Et mortua, Dominus, inquit, non abhorruit me pro meorum
25  II, II,  19|    Doctor loquitur Paulus: Nemo, inquit, carnem suam odio habuit,
26  II, II,  20|        verba respondit: Elevare, inquit, elevare consurge filia
27  II, II,  22|        interrogat. Et illa: Ego, inquit, miserrima quare non fleam,
28  II, II,  26|  revelante respondit, Consolari, inquit, te oportet, carissima;
29  II, II,  27|          suspiria trahens; Vidi, inquit, et in aspectu ejus, velut
30  II,III,  34|    ostenderet: et ille; Non sum, inquit, dignus ut mihi talia demonstrentur.
31  II,III,  37|         Cui peregrinus: Hic est, inquit,oculus, qui te peccantem
32 III,  I,  3 |        Domine? Et ille: Ego sum, inquit, Frater Jordanus quondam
33 III,  I,  5 | admiratione quaesivit: Et quare, inquit, immediate post mortem mihi
34 III,  I,  5 |     solveretur? Et ille, Noluit, inquit, Dominus contristari te
35 III,  I,  8 |    interrogationem: Mortuus est, inquit, et jam sepultus. Quid tunc
36 III, II,  9 |           respondit: In momento, inquit, apparet mihi splendor inaestimabilis,
37 III, II,  9 |    elevatis ad coelum oculis; Si inquit, modo non erit, fiat voluntas
38 III, II,  13|       Sanctos. Et illa: De ipso, inquit, Christo Sanctorum Sancto,
39 III, II,  16|        infirmari. Et illa: Cras, inquit, veniet ille carissimus
40 III,III,  19|   colloquebamur deponens, Satis, inquit, tibi sufficiet, cum istum
41 III,III,  20|         respondit Abbas: Et ubi, inquit, nisi in Ecclesia, ubi digne
42 III,III,  20|           respondit; Ad tumulum, inquit, meum confegite; ibi vobisaderomortua?,
43 III,III,  21|        pia Lutgardis, Non potes, inquit, me modo sequi sed postmodum