2. Quomodo sanctae memoriae Jordanis, Magister Ordinis Praedicatorum, apparuit ei; et dixit, se esse inter Apostolorum et Prophetarum choros.

Sub eodem fere tempore, sed paulo post, beatae memoriae Jordanus Magister Ordinis Praedicatorum, cum diu visitandi Terram sanctam desiderium habuisset, permare rediens, occulto Dei judicio, cum maxima multitudine hominum, et duobus ex Fratribus Ordinis, est submersus. Nec mora, a summo coeli fastigio usque ad navem, in qua submersus jacebat, columna lucis maxima per spatium quinque horarum divinitus accensa, de nocte refulsit: adjectoque littori sacro corpore, coeli lampas super ipsum tertia vice, et quarta super socium ejus F. Geraldum, resplenduit: sicque lampas rediens nube recepta est. Horum testes fuerunt Catholici Christiani, Graeci schismatici, et Gentiles. De his quidam ex nostris in prosa, quae continet gesta ejus, inter cetera plane descripsit, dicens.

Hic terram sanctam adiit illic fratres invisere,
Sed cum per mare rediit,
Mergendo coepit psallere,
Christumque benedicere,
Sicque coelum mox subiit,
Ut signis datur credere.
Nec mora: mox incanduit
Columna lucis maxima
Quae dum de coelo micuit,
Membra lustravit, sanctissima;
Et quo transisset anima
Videntes scire voluit:
In re manifestissima,
Adjecto sacro littori
Coeli lampas emicuit:
Quae ter superstans funeri,
Quarto quoque resplenduit,
In hunc quem secum habuit.
Et sic recursu celeri
Rapta nube non patuit.
Corpus fragrans mirifice
Curatur a fidelibus.
A Graecis dantur unice
Latinis et Gentilibus
Laudes Christo cum fletibus.
Et sic verum magnifice,
Sub tribus patet testibus.

Haec per Fratres Domus Teutonicae, qui ea oculis videre meruerunt, audivimus. Sed et in litteris Prioris Fratrum praedicatorum apud Venetias haec eadem testata perlegimus.