5. Quomodo praedixit annis quinque diem obitus sui.

Sub eodem fere tempore illi venerabilis et Deo lignus Jacobus, quondam Acconensis Episcopus, tunc vero Romanae Curiae Cardinalis, de quo superius fecimus mentionem, in vigilia SS. Philippi et Jacobi Romae ab hoc seculo transivit. Quarto er go die depositionis ejus, id est in festo Crucis, pia Lutgardis rei nescia, (utpote tringinta diaetis a loco in Brabantiae scilicet partibus constituta) rapta est ad excessum mentis in coelum et vidit quoniam eadem hora anima dicti Episcopi delata est in paradisum. Cui spiritus piae Lutgardis in coelo congratulans, dixit: O reverendissime Pater, nesciebam tedefunctum: Tu autem quando a corpore recessisti. Et ille: Quarta jam dies est: nam tribus noctibus et duobus diebus in purgatorio jam exegi. Mox illa cum admiratione quaesivit: Et quare, inquit, immediate post mortem mihi superstiti non indicasti, ut poena tua Sororum nostrarum orationibus solveretur? Et ille, Noluit, inquit, Dominus contristari te ex poena mea: sed peracto purgatorio ex liberatione et glorificatione mea te potius consolari. Tu autem in proximo me sequeris. His dictis pia Lutgardis ad se rediit : et diem mortis illius, purgatorium, et glorificationem Sororibus cum maximo tripudic nuntiavit. Sed et hinc veritas duos testes habuit; dum Fratri Domus Praedicatorum in Roma, ubi prius sepultus fuit, idem quod diximus de purgatorio et glorificatione in quarto die post obitum Dominus revelavit. [Frater vero Bernardus ipsa revelante percepit, hoc idem illi de pluribus familiaribus accidisse.] Quid hoc evidentius facto? quis Judaeus, quis Gentilis, incredulitate sua, veritatem tam evidentem poterit infirmare? Romae vix obiit, et quarta die in Brabantia hoc cognovit. Erubescat ille vilissimus obtrectator, qui dixit et scripsit debere profanos intelligi, qui muliercularum scriberent phantasticas visiones. Hoc notare voluit dictum Jacobum venerabilem, qui beatae feminae Mariae deOignies vitam beatissimam eleganti sermone conscripsit.