16. Quomodo mortua fuit, et quid egit in morte: et quomodo dixit, exercitum coelestem esse in claustro, quando intrabat mors.

Hinc ergo, quantum ad ipsam, dies sequitur exultationis et laudis; ad nos, vero et omnes illos qui ejus patrocinii solatio vivebamus, dies luctus, dies gemitus, et moeroris; dies, inquam, quem ego infelicissimus omnium, nec praeanticipare, ut saepius cam rogaveram, morte potui, nec subsequi possum, omni miserior orphano derelictus. Venit ergo dies, vigilia scilicet Octavarum Sanctae et individuae Trinitatis, et gravi admodum, sed lenta febre decubuit, Trini Dei individua veneratrix. Ingravescente autem morbo exercebatur. Secunda feria sequenti quidam Conversus Affligemiensis, Wilhelmus nomine (praecipue enim illius monasterii Fratres, propter religionis observantiam, diligebat) intravit ad eam visitationis gratia, et inter verba aliadixit: Utinam Dominus noster Abbas sciret vos adeo graviter infirmari. Et illa: Cras, inquit, veniet ille carissimus meus, et videbit me. Ad quod ille, responsum cum inopinabile duceret, admiratus conicuit. Et mane facto, cum dictus Abbas venerabilis ad duo milliaria prope transiret, et infirmari piam Lutgardem penitus ignoraret, dixit his qui secum erant: eamus videre Dominam Lutgardem, quia eam elapso jam longo tempore non vidi. Venit ergo in Aquiriam: et cum intrasset ad eam, illa sincerissime gratulata, et de lectulo relevata, resedit; tenensque manum ejus dixit; Jam recedo, Carissime, et nihil sub coelo carius te relinquo: de te autem a Domino me noveris consolatam. Hoc dicto in alia distractus Abbas discessit: et illa usque inferiam quintam magna spiritus alacritate remansit. Quinta ergo feria, cum vocem saepe dictae Sybillae de Gagis intrantis andisset, dixit: Sedeas hic juxta cor meum: ecce plenum est claustrum militiae coelestis exercitus: animae Beatorum praesentes sunt, et multae Sororum nostrarum, quae ab hoc seculo praecesserunt. Haec dicens conticuit; et deinceps per totam sextam feriam vultu gratiosissimo, in Dei tantum contemplatione spiritu rapta, permansit. Sabbato autem cum in hora mortis instaret, oculos ad coelos aperuit: et Sacramentis praemunita santifics, in medium juvencularum tympanistriarum principibus coelestis exercitus commixtis, psallentibus, anima felix ad liberas auras exultans, evolat ad superna; anno ab Incarnatione Domini millesimo, docentesimo, quadragesimo sexto, mense Junio, sexto decimo Cal. Julii: Indictione quarta, anno aetatis suae sexagesimo quarto, hora circa vesperam, regnante D.N. Jesu Christo, cui est honor et gloria cum patre et spiritu sancto, per immortalia secula seculorum, Amen.