22. Quomodo transivit ad Ordinemm Cisterciensem, de Ordine S. Benedicti.

Fuit autem praeclara Lutgardis in monasterio S. Catharinae annis ferme duodecim Monialis: et erat illo in tempore Magister Joannes de Liro dioecesis Leodiensis, virutique in omni sanctitate praecipuus: qui beatae ipsius feminae propositum perfectissimum sciens, eam admonui, ut in Aquiriam coenobium ad Ordinem Cisterciensem, loco et Praelatione derelicta, transiret. Cumque linguae diversitatem in Monialibus ibidem Gallicis causaretur; monasteriumque ejusdem Ordinis in Herkenrode, ubi linguaTeutonica habebatur, intrare potius maluisset dixit ei Dominus: volo ut ad locum Aquiriae finaliter pergas, et nisi facias ego te deseram. Sed et quaedam beatissima virgo, Christina nomine, cujus meminit venerabilis Jacobusin Vita beatae Mariae de Oignies, cujus quoque Vitam et ipsi descripsimus; spiritu compulsa divinitus ad eam accessit, in haec verba prorumpens: Quid cunctaris, inquit, adimplere ea quae tibi ex instinctu divino jubentur? Cui cum pia Lutgardis, illa quae praemisimus linguae diversitate, quantum ad hominem rationabiliter satis, opponeret; inspirata protinus Christina respondit. Potius vellem in Inferno esse cum Deo, quam in coelo cum Angelis sine Deo. Revera bene et digne respondit. Ubicumque enim Christus, ibi et paradisus est: et hoc quia Veritas mentiri non potuit, quae latroni in cruce dixit: Hodie mecum eris in Paradiso. Constat enim quod illa die nequaquam anima Christi in Paradisum empyreum, aut terrestrem ascendit; sed cum Divinitate ad inferna descendit et cum eo latronis anima, quam secum futuram esse praedixit; et per hoc ubicumque esset, argumento necessario, per locum a causa, Paradisum esse probavit. Praesentia enim Christi locum, quantumque odibilem, reddit summe delectabilem et spectabilius appetendum . . . . Posito enim quod Infernus aequiparari non poterit simpliciter Paradiso, tamen fuit approbanda responsio; quoniam magis eligendum est, esse in quocumque loco cum summo et increato bono; quam in loco quantumcumque bono, vel terrestri vel empyreo Paradiso cum quolibet creato bono. Digne ero, ad verba Christinae confirmata, pia Lutgardis offert ad omnia separatam; neque enim fuit difficile aliquid persuadere Lutgardi, in quo perfectioris vitae sanctimonia videretur. Parens ergo monitis dicti Magistri, ad monasterium Ordinis Cisterciensis, quod dicitur Aquiria, in terra Ducis Brabantiae, cum omni mentis tranquillitate transivit. Quo audito Moniales S. Catharinae inconsolabiliter doluerunt;dolorem vero earum Lutgardis comperiens, compassa est tribulatis. Cumque pro pace earum Domino suplicaret, apparuit ei gloriosa Virgo Maria, dulcissima consolatrix; et congratulata est ei quod Domum et Ordinem sibi specialiter dedicatum introisset: Domum vero, pro qua ipsa rogaret, et spiritualiter et temporaliter suis precibus promoveret: quod usque in hodiernum diem absque ullo dubio in ipsa S. Catharinae Domo videmus, dum ubique fere Ordinis illius tepeat disciplina; ipsum vero monasterium, magis modo quam unquam antea, floreat in virtute, et temporalibus sit copiosius augmentatum. Consulo autem tibi, [o collegium sanctimonialum S. Catharinae] ut adhuc pro te matrem flagites, ut quod hic quondam fecit in terris, idem faciat in supernis.

Hic liber primus de iis, quae pia Lutgardis in Ordine S.Benedicti gessit, finem suscipiat: ut ad secundum librum expeditiori ordine procedamus.