Caput,  Par.

 1    Pro,2 |        ejus. Alia vero quae nemo hominum scire potuit nisi ipsa,
 2      1,6 | tenebrosum et horridum, animabus hominum plenum. Tormenta, quae in
 3      1,8 |         fuit, et ad correctionem hominum redonata sum vitae. Nunc
 4      1,9 |         post haec, cum Christina hominum praesentias miro horrore
 5      1,9 |          maximine tamen in odore hominum, nocte quadam adjuta a Domino,
 6      1,11|        ignem copiosum in domibus hominum se projiciebat; vel pedes
 7      1,13|         plangebatque ibi peccata hominum.~
 8      2,20|       agebat poenas pro peccatis hominum, secundum quod supra dictum
 9      2,20|        converterentque bestiales hominum mentes in malignam operationem
10      2,20|     maxime in iis, quod fugiendo hominum praesentias, ardua quaeque
11      2,20|         secundum communem statum hominum temperaret. Nec sprevit
12      2,21|        melius pati potuit odores hominum, et inter homines habitare.~
13      2,22|          poterat, sed communibus hominum eleemosynis, quas ostiatim
14      2,22|   spiritu cogebatur sceleratorum hominum eleemosynas mendicare, ut
15      3,26| videntibus, ut nulla eum duritia hominum sine maxima sui contritione [
16      3,27|    vindicatam sumere de peccatis hominum, et contristari eum, quotiens
17      3,27|    quotiens hoc facere, peccatis hominum exigentibus cogeretur; occasiones
18      3,29|        dicitur Steps tot centena hominum occisa sunt, ipsa Beata
19      4,46|        rarissime, cum ad salutem hominum, aut ad sumendum cibum a
20      5,52| miraculis honoraret, sed communi hominum morte defungi permitteret,