46. In ultimo vitae suae anno solitudo illi et desertum frequenter habitaculum erant; revertebaturque, licet rarissime, cum ad salutem hominum, aut ad sumendum cibum a spiritu cogeretur. Retinere eam illo in tempore nemo mortalium posset, cum anhelaret ad deserta transire. Cum reverteretur, nemo eam salutare, nemo aliquid interrogare audebat. Vespere enim aliquando revertens transibat per mediam domum quasi spiritus super terram: vixque discerni poterat si spiritus transibat aut corpus, cum terram vix tangere videretur. Adeo enim in illo extremo vitae suae anno in omnibus fere partibus animale corpus sic spiritus obtinuerat, ut humanae mentes vel oculi vix possent ejus corporis umbram sine horrore et tremore spiritus intueri. Reversa autem tunc ad oppidum S. Trudonis, in monasterio S. Katerinae saepius morabatur.