Caput V.

Vita qualis proxime ante mortem; languor;
mors secundo ac tertio obita; Sepultura;
Translatio; Auctoris paroenesis;
Elevatio corporis; Miraculum.

[47.] Narravit mihi memoratus venerabilis Thomas nunc abbas S. Trudonis, tunc vero presbyter civitatis, quoddam de Christina recitatione dignissimum. Ipse in aurora diei a Matutinis domum cum socio revertebatur; et, ecce, illa cum impetu transiens ecclesiam introivit. Quam clam secuti illi post columnam ecclesiae secretius observabant, quid illa ageret vel oraret. Nec mora, illa ante altare quasi saccum siccis plenum ossibus se projecit. Tunc ingemiscens graviter ac frequenter tundere coepit pugnis pectus et corpus suum, dicens: O miserum et miserabile corpus! quam diu me miseram cruciabis? Quid agis mecum? Quid tibi tam diu miseram animam detinere? Quam diu retardabis me a conspect Christi? Quando derelinques me, ut anima ad Creatorem suum libera revertatur? Vae tibi, miserrime! et vae mihi, quae conjuncta sum tibi!