Caput III.

Injustorum eleemosynis graviter afficitur;
victus ac vestitus;
sensus ex damnandis et salvandis;
cordium scrutationes; variae praedicationes;
ecstasis, etc.

[24.] Haec causa, ut diximus, fuit [pro] qua mendicare publicanorum eleemosynas cogebatur. Et tamen cum injuste aliquid acquisitum, et sibi in eleemosynam datum comederet, videbatur ei quod ranarum ac bufonum viscera aut intestina serpentium deglutiret. Unde in esu talium clamabat quasi parturiens: O Christe, quod agis mecum? Sic quare me crucias? Tundensque pectus et corpus, dicebat: O anima misera, quid desideras? Quid concupiscis haec horrida? Cur iis sordibus vesceris? Hoc ergo illi tormentum, cum [655] adeptum [injuste] quid ederet. Nec minori tamen cruciabatur poena, cum sceleratus quispiam postulatam ab ea aliquid denegaret. Accidit aliquando, ut denegatum ab impio aliquid vi auferret dicens: Etsi modo non vis; postea tamen non dolebis ablatum; et tunc proderit tibi, quod modo non prodest.