Liber, Caput, Par.

 1     1,    IX, 1 |       fatebatur se in omni vita sua nunquam alicujus viri faciem ita
 2     1,    IX, 1 |             ab illo discessit, quod nunquam vel semel ad ipsum oculos
 3     1,    IX, 2 |    testimonium dedit, quod scilicet nunquam hominem cognovisset a quo
 4     1,     x, 1 | adversitatem confidebat habilitari. Nunquam etiam depressa et vilifacta
 5     1,     x, 3 |              30] communicandi, quod nunquam nec in scriptura, nec ab
 6     1,     x, 3 |       homines se praeparari solent, nunquam intermisit communionem,
 7     1,     x, 4 |            31] misericordiam Domini nunquam mihi deesse, sine qua scio
 8     1,     x, 5 |            quae a me desiderat ipsi nunquam denegabo."~
 9     1,    XI, 6 |          communia opera, quod talia nunquam sine magno gravamine omittebat.
10     1,    XI, 7 |           meis apta invenitur, quia nunquam permittit cordi suo inhaerere
11     1,    XI, 8 |            Ex nimia etiam libertate nunquam pati potuit ut aliquid retineret
12     1,   XIV, 2 |            ob amorem et gratiam tui nunquam paternum concludam sinum,
13     1,   XIV, 5 |       consolationem in verbis tuis, nunquam fraudabitur desiderio suo,
14     1,   XIV, 6 |            nituntur ad me pervenire nunquam poterunt cadere vel deviare";
15     1,   XVI, 1 |            dignum, misericordia mea nunquam reputabit indignum; imo
16     1,   XVI, 6 |       accepit responsum: "Quod sibi nunquam appareo iratus, inde est
17     1,  XVII, 3 |        mortem subire, quamvis antea nunquam aliquid de his nec per scripta,
18     2,   III, 3 |        semper in idipsum inveni, ut nunquam causari possem vel ad ictum
19     2,    IV, 2 |    frequentare studebam, cum tu qui nunquam spernis vota humilium aderas,
20     2,    IV, 3 |   impressionis visitare intenderem, nunquam me speciali beneficio fraudatam
21     2,   VII, 1 |          nobilius donum a Filio meo nunquam percepisse, ad quod digne
22     2,    IX, 1 |          factis aliis condescendis, nunquam longius a me progrediaris
23     2,     X, 1 |         haec verba: "Certe scias te nunquam de carcere carnis exituram,
24     2,   XVI, 1 |             aestimarem me huic dono nunquam majus posse accipere, tu
25     2,   XVI, 2 |     Omnipotens sempiterne Deus, cui nunquam sine spe etc.; in hoc videbaris
26     2, XVIII, 1 |            melleae divinitatis tuae nunquam subsisteret defluere in
27     2,   XIX, 2 |          Tali intentione praesumens nunquam aliquis irreverenter accedere
28     2,    XX, 1 |        permitteret dignum judicari, nunquam permitteres ad meum consilium
29     2,    XX, 2 |             deberet relevamen, quod nunquam tam periculose premi posset
30     2,    XX, 2 |        negligens exstiti, quod heu! nunquam vel minimum defectum debito
31     2,    XX, 5 |             sermonem mecum moveret, nunquam a me discessurus esset sine
32     2,    XX, 6 |         pietate remuneraretur, quod nunquam exiet de hoc saeculo antequam
33     2,   XXI, 4 |           etiam in coelesti gloria, nunquam persuasisset, si dignatio
34     2,   XXI, 4 |           divina virtus contineret, nunquam permitteret animam in corpore
35     2,   XXI, 4 |           mirae fuerint suavitatis, nunquam tamen, vere fateor, in aliquo
36     2, XXIII, 1 |          inter paganos vixissem, et nunquam intellexissem quod tu, Deus
37     2, XXIII, 6 |         illa hora usque in praesens nunquam ad oculi ictum sensi vel
38     2, XXIII, 7 |        cordi meo infixisti, quod si nunquam ullam consolationem plus
39     2, XXIII, 10|         sive pro aliis causis, quod nunquam inveni amicum cui sine haesitatione
40     2, XXIII, 17|          dissimulabat sic quod ideo nunquam minus mihi benefacere videbaris.
41     2, XXIII, 18|           si homo mendax esses, qui nunquam promissum persolvisses. ~
42     2, XXIII, 23|   benefaciens, quo devotius potest, nunquam praesentem vitam terminabit,
43     2,  XXIV, 1 |       secure profiteri, audeo, quod nunquam ulla causa me compulit talia