Liber, Caput, Par.

 1     1,   III, 3 |      anima ejus quinque in quibus magis delector: scilicet veram
 2     1,    IV, 2 |      spectabat commodum omittere, magis gaudium reputabat quam laborem.
 3     1,    IV, 3 |  temporibus, et inde tamen semper magis ad humilitatem deprimebatur.
 4     1,    VI, 1 |           potuit acceptare, multo magis eligens omni humano carere
 5     1,     x, 3 | attribuebat, reputans illud tanto magis gratuitum, quanto vere gratis
 6     1,    XI, 10|          et in utensilibus semper magis requierebat necessitatem
 7     1,    XI, 10|        legebant, vel ex quibus se magis aedificari dicebant, et
 8     1,    XI, 13|         quae aliquibus praedictis magis extollenda, devoti lectoris
 9     1,  XIII, 5 |        consensit et exinde semper magis gaudebat se pro talibus
10     1,    XV, 2 |          corde quod saepius talia magis vilipendendo calumniarentur
11     1,   XVI, 4 |   obtinere, quarum sibi videbatur magis indigere; et ipsa ut rogata
12     1,  XVII, 3 |         committere, quia hoc tunc magis placuit ei quam si omnia
13     2,    II, 2 |    cognitionis tuae in qua semper magis alliciebat me suavis amor
14     2,   III, 2 |      praetendit te meis commissis magis turbatum quam iratum, commendans,
15     2,     X, 2 |      pertingere praevalebam. Unde magis gravata requisivi quid ex
16     2,   XVI, 5 |         involvi et stringi volui, magis oportebat me insudare omnimode
17     2,  XVII, 1 |           toto opere redemptionis magis usus sum sapientia benignitatis
18     2,   XIX, 2 |          tantummodo divine pietas magis claresceret, per hoc quod
19     2,  XXII, 1 |       patet indignitas mea, tanto magis clarescit gloria tuae dignantissimae
20     2, XXIII, 6 |          visitans, sed specialius magis dignanter in vigilia sacrae
21     2, XXIII, 12|           benignissime Deus, mihi magis congruere judicabat, ut
22     2, XXIII, 13|       homo inter homines, et quod magis stupendum imo horrendum
23     2, XXIII, 15|      extollerent tripudio, pro eo magis quod tu tam infinite summus,
24     2, XXIII, 15|          personis, quas novi tibi magis devotas et familiares, hoc
25     2, XXIII, 17|           colorum distinctionibus magis rutilet, et inter caeteros
26     2, XXIII, 20|           malum reddens pro bono, magis assumo ausum vivere sine