Liber, Caput, Par.

 1     1,     1, 2|    provexit , vocare quoque per gratiam suam de exterioribus ad
 2     1,   III, 7|      ejus magni profectus, quia gratiam quam in ea operor humane
 3     1,   VII, 2| exercitio altos ad auctoris sui gratiam studet convertere et crebro
 4     1,     x, 1|       quando Dominus ei solitam gratiam subtraxit; sed quasi pro
 5     1,     x, 1|      pro eodem sibi erat habere gratiam et non habere, excepto quod
 6     1,     x, 3|       confidentia tantam habuit gratiam [p. 30] communicandi, quod
 7     1,   XII, 1|       verba ipsius electis suis gratiam irrogare, cum plures testarentur
 8     1,   XII, 2|      hanc plurimi experiebantur gratiam, cum se orationibus ipsius
 9     1,   XIV, 2|     rationabiliter expeditos ob gratiam et misericordiam Dei confidenter
10     1,   XIV, 2|          quia ipsi ob amorem et gratiam tui nunquam paternum concludam
11     1,   XIV, 6| orationibus tuis committit, per gratiam meam salvus erit." Quod
12     1,    XV, 2|       Ego tali modo in te posui gratiam meam quod magnum ex ea fructum
13     1,   XVI, 1|      sibi aliquantulum acceptam gratiam tepescere ex diversis occupationibus,
14     1,  XVII, 3|      suffecit quando cum sensit gratiam orandi pro aliqua causa,
15     1,  XVII, 3|   praesenti sensit sibi infundi gratiam respondendi cum tanta fiducia,
16     2,   Pro, 1|                1] Post acceptam gratiam anno nono, de Februario
17     2,    II, 2|         veritate profiteor esse gratiam quae tam gratis et tam demeritae
18     2,   XVI, 3|         Et ego recolens quod ob gratiam quam invenit apud te, peccatoribus
19     2,    XX, 2|         dignioribus amicis tuis gratiam victoriae ministrares. ~