CAPUT XX
De specialibus privilegiis sibi a collatis

[1] Cor meum et anima mea, cum tota substantia carnis meae omnibusque viribus et sensibus corporis et spiritus mei, cum universitate totius creaturae, laudes et gratiarum actiones dicant tibi, dulcissime Deus, fidelissime amator humanae salutis, pro dignantissima misericordia qua non suffecit pietati tuae dissimulare quod toties indecenter parata accedere non vereor ad tui sanctissimi corporis et sanguinis superexcellentissimum convivium, nisi etiam abyssalis supereffluentia tua mihi, instrumentorum tuorum vilissimo et inutilissimo, hunc colorem dono tuo superaddere dignata sit: quod gratia tua certitudinem accepi, quod omnis qui ad tuum sacramentum accedere desiderans, sed habens timorem conscientiae, trepidans retrahitur, si humilitate ductus a me famularum tuarum minima quaerit confortari, pro hac ipsius humilitate, tua incontinens pietas dignum ipsum judicat tantis sacramentis, quae vere percipiet in fructum salutis aeternae; adjungens quod si quem justitia tua non permitteret dignum judicari, nunquam permitteres ad meum consilium humiliari. O dominator excelse qui in altis habitas et humilia respicis b, quid divina dictavit miseratio tua cum videres toties indigne accedentem, justitia librante, judicium promereri, tu volens alios dignos efficere per virtutem humilitatis, quamvis sine me hoc melius posses, indigentiae tamen meae consulens pietas tua hoc per me perficere [p. 95] decrevit, ut vel sic participari possem meritis ipsorum, qui monitis meis fructum salutis potirentur.