[3] Item ex jam dicta confidentia tantam habuit gratiam [p. 30] communicandi, quod nunquam nec in scriptura, nec ab hominibus tantum audire potuit de periculo indigne communicantium, quin semper firma spe super pietate Domini libenter communicaret. Tam exigua et pene nulla reputavit studia sua, quod propter negligentiam orationum et similium quibus homines se praeparari solent, nunquam intermisit communionem, dijudicans quod sicut exigua stilla est ad pelagus totius maris, sic omnis humanus conatus est respectu illius superexcellentis gratuiti doni. Et quamvis nullum modum discerneret dignae praeparationis illius, tamen ex incommutabilitate divinae largitatis confisa, super omnem praeparationem, studebat mundo corde et devoto amore suscipere ipsum sacramentum. Omne etiam bonum spiritualis gratiae quod accepit, soli confidentiae attribuebat, reputans illud tanto magis gratuitum, quanto vere gratis et sine meritis suis illud nobile donum confidentiae ab ipso largitore omnis gratiae se cognovit accepisse.