[6] Quam frequens etiam in oratione et vigiliis fuerit, satis claruit ex eo quod assuetam horam orationis nullo unquam die negligebat, nisi aut ex infirmitate lecto decumberet, vel ad laudem Dei in proximorum salute laboraret. Unde et Dominus eam assidue jucundissime praesentiae suae consolatione laetificando in orationibus suis, reddidit ad spiritualia exercitia longe provectiorem quam aliqua exercitia corporis possent effecisse fortem. Nam cum tanta delectatione mentis observabat statuta Ordinis, ut est frequentatio chori, jejunii et communia opera, quod talia nunquam sine magno gravamine omittebat. Bernardus: "O si quis semel gustu charitatis inebriatus fuerit, ad omnem mox laborem et dolorem hiiarescit."