CAPUT XIII
De aliquibus miraculis insimul exempli causa positis

[1] Igitur cum esset tanta asperitas frigoris in Martio quod tam hominum quam pecorum minaretur interitus, et audiret hoc tractari a quibusdam quod nulla spes esset, hoc anno aliquem fructum recipere quia secundum dispositionem lunae per longiorem moram temporis frigus non laxaretur; die quadam inter Missam qua erat communicatura Dominum pro hac causa et etiam pro pluribus devote exoravit. Finita autem oratione tale accepit responsum a Domino: "Certissime te scias exauditam pro omnibus causis pro quibus orasti." Ad quod illa: "Domine, si hoc certe scire debeo, et inde justum est tibi grates referre, da mihi hoc testimonium quod rigor hujus durissimi frigoris temperetur." Quo dicto, cum amplius non adverteret, sed finita Missa de choro exiret, totem viam madidam invenit liquescentibus ubique nive et glacie quae erant congelatae. Cumque omnes viderent hoc fieri contra naturalem dispositionem aeris, mirabantur quo facto hoc potuerit accidisse. Et cum nescirent hoc electam Dei precibus impetrasse, dicebant hanc temperiem heu! non duraturam, quae non recto ordine foret directa; cum tamen tam placita vernalis serenitas sit secuta, et inde per totum tempus duraverit.