[5] Post hoc, dum cujusdam personae corripuisset defectum, confugit ad Dominum, devote orans ut lumine divinae cognitionis suae ita intellectum ipsius illustrare dignaretur, ne cuiquam aliter in causa sua responderet quam divinae voluntati suae complaceret. Cui Dominus: "Noli timere, filia, sed confide, quod hoc speciali privilegio praefero te, quod quicumque super quibuscumque causis humiliter et fideliter requisierit te, tu in luce divinae veritatis meae discernens causam illam sicut ego eam judico, pro qualitate casus sive personae, et cujus causam ego judico graviorem, huic tu ex parte mei durius respondebis, et iterum cujus causam ego reputo leviorem, huic te faciam sermone blandiori respondere," Tunc ista in spiritu humilitatis suam recognoscens indignitatem, dixit ad Dominum: "O Dominator coeli et terrae, retrahe jam et contine superaffluentiam dignationis tuae, quia ego cum sim pulvis et cinis, valde indigna sum tanti doni." Cui Dominus suaviter blandiendo respondit: "Et quid magni est si do tibi discernere causas inimicitiae meae, cui saepius donavi experiri secreta amicitiae meae?" Et adjecit Dominus: "Quicumque gravatus aut contristatus humiliter cum simplici veritate quaerit consolationem in verbis tuis, nunquam fraudabitur desiderio suo, quia ego Deus habitans in te, instigante incontinentissima pietate amoris mei, desidero per te benefacere multis; et gaudium tuum quod cor exinde sentit, ex superabundantia divini Cordis mei veraciter haurit." [p. 46]