[3] Alia etiam quaedam persona in spirituali cognitione probata, orans et gratias agens Deo devote pro gratiis isti collatis, tam similem accepit revelationem supra scriptis de donis privilegiorum et unione ipsius cum Deo; quod omnino certum constat hoc fluxisse a Deo cujus testimonia credibilia facta sunt nimis cum venas susurrii ejus, quasi sibilum aurae tenuis susciperet auris intelligentiae utrarumque, ita quod una de alterius revelatione tam parum sciret, sicut Romani parum scire possum quid eodem momento faciant Jerosolymitani. Sed haec in narratione adhuc revelationis suae hoc addidit sibi manifestatum: quod omnia quae ista accepisset donis gratiarum Dei, parva essent respectu eorum quae Dominus adhuc disponeret infundere animae ipsius. Et adjecit: "Ad talem adhuc unionem Dei perveniet, quod non videbunt oculi ejus, nisi quod Deus dignatur per eos videre, nec aliquid loquetur os ejus, nisi quod Deus dignatur loqui per illud, et sic de similibus." Quod quando vel qualiter perfecerit Dominus, sibi soli notum est, ac illi cui datum est feliciter experiri; nec etiam eos latuit qui donum Dei subtilius in ea recognoverunt.