[1] O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei, quam incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles viae ejus! (Rom 11. 33) Dum tam miris et occultis diversisque modis vocat illos quos praedestinavit, vocatosque gratuito justificat, imo tam juste gratificat, ac si plene justos inventos omnium divitiarum et deliciarum suarum dignos judicaret consortes, ut pates in hac electa sua, quam quasi candens lilium in horto Ecclesiae inter areolas aromatum, id est, congregationes justorum gratuito collegit, dum ipsam puellulam in quinto anno a mundi perturbationibus segregans, in thalamo sanctae Religionis collocavit, cujus candori omnigenorum florum vernantiam tam abundanter adauxit, ut omnium oculis gratiosa plurimorum animos in sui affectum inclinaret. Erat siquidem annis et corpore tenera, sensibus cane, amabilis, habilis et facunda, et ita per omnia docilis ut omnes audientes admirarentur. Nam cum ad scholas poneretur tanta sensuum velocitate ac intellectus ingenio praepollebat, quod omnes coaetaneas et caeteras consodales in omni sapientia et doctrina longe superabat. Sicque annos pueritiae simulque adolescentiae puro corde, avidaque liberalium artium delectatione transgrediens, a multis puerilibus quibus illa aetas aberrare consuevit, a Patre misericordiarum est custodita, cui proinde sit laus et actio gratiarum infinita. [p. 8]