[3] Unde et ipsamet hoc in se aliqualiter experta est, cum recognovit quod quando orabat pro aliqua causa intente sibi commendata, nullatenus potuit velle obtinere responsum [p. 55] Domini, sicut in prioribus temporibus fecerat; sed optime tunc sibi suffecit quando cum sensit gratiam orandi pro aliqua causa, quia hoc tunc authenticum habuit ex securitate divinae inspirationis, sicut antea habuit divinum responsum. Similiter etiam cum aliquis ab ea consilium vel solatium quaereret, ipsa statim in praesenti sensit sibi infundi gratiam respondendi cum tanta fiducia, quod pro assertione veritatis verborum illorum secure auderet mortem subire, quamvis antea nunquam aliquid de his nec per scripta, nec per dicta vel etiam cogitata intellexisset. Cum vero pro aliqua causa oraret de qua sibi Dominus nihil revelavit, multum in eo delectabatur quod divina sapientia est tam inscrutabilis et tam inseparabiliter adjuncta benigno amori, quod tutissimum est illi universa committere, quia hoc tunc magis placuit ei quam si omnia arcana secretorum Dei potuit investigare.