[3] Ego enim licet mente vagarer, in quantumvis lubricis delectarer, cum post horas et heu! post dies, et heu! timeo, post hebdomadas, rediens ad cor meum semper in idipsum inveni, ut nunquam causari possem vel ad ictum oculi te mihi substractum a praedicta hora usque in praesens, ubi jam revolvitur nonus annus, exceptis semel undecim diebus ante festum beati Joannis Baptistae: quod accidit ex sermocinatione quodam mundiali, ut mihi videbatur, feria quinta, et duravit usque in secundam feriam, quae tunc erat vigilia sancti Joannis Baptistae, inter Missam Ne timeas Zacharia, etc. Tua dulcis humilitas et mira tuae mirae charitatis bonitas, videns me tam deperditae dementiae quod non attenderem talem perdidisse thesaurum, non enim recordor me pro eo doluisse, vel aliquo saltem parvo desiderio reoptasse, quod nunc miror quae vesania mentem meam detinuerit, nisi forte ut dares mihi in memetipsa experiri hoc quod dicit Bernardus: Fugientes nos insequeris, dorsum vertimus et in faciem recurris; supplicas, sed despiceris; sed nulla te prorsus confusio, nulla avertere te potest [p. 65] despectio, quin indefessus semper ages ut ad illud gaudium nos attrahas quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit. Et sicut in initio immeritae, quia recidere quam incidere deterius est, tunc etiam plus quam demeritae reddere dignatus es laetitiam salutaris tuae praesentiae perseverantem usque in hanc horam. Pro quo sit tibi laus et gratiarum actio illa quae ab amore increato suaviter procedens omni creaturae incomprehensibilis refluit in teipsum.