[5] Tu scis, occultorum meorum cognitor Deus meus, hanc esse causam quae me tam nimis extra, imo contra placitum meum cogit haec scriptis commendare quod considero me tam per nihilum in eis profecisse, quod nullomodo consentio credere mihi tantummodo ea data fuisse, cum tua [p. 71] aeterna sapientia a nullo possit seduci. Ergo, o dator munerum, qui tam gratuita et indebita mihi dedisti, da etiam ista legenti ut saltem compatiatur tibi cor amici tui pro eo quod zelus animarum tot horis tam regalem gemmam continuit in limo sentinae cordis mei. Laudans et exorans extollat misericordiam tuam verbis cordis et oris dicens: "Te Deum Patrem. Ex quo omnia. Te jure laudant. Tibi decus. Benedictio et claritas." Ut vel sic aliqualiter tibi defectus meus suppleatur. Hic distulit scribere usque in Octobrem.