[3] O donum quod est super omne donum, in illa apotheca aromatibus divinitatis tam abundanter satiari! et in illo voluptuoso cellario, mero charitatis sic supereffluenter inebriari, imo ingurgitari, ut nec vel leviter pedem moveri patiatur ad terminos illos in quibus tantae fragrantiae efficacia [p. 78] tepescere suspicatur! Insuper quotiescumque progredi necesse fuerit charitate ducente, tantae repletionis secum deferre ructus, ut etiam ipsi divinae ubertatis opulentis dulcedinis suaveolentia valeat ministrare. Hoc donum, Domine Deus, quod electis tuis dare posses ex praevalentia omnipotentiae tuae omnino confido, et etiam quod mihi hoc idem dare velles ex amorosa benignitate tua minime diffido. Quomodo autem dare scires prae indignitate mea, inscrutabilem sapientiam tuam nequaquam valeo investigare. Sed nunc glorifico et magnifico sapientem et benignam omnipotentiam tuam. Laudo et adoro omnipotentem et benignam sapientiam tuam. Benedico et gratias ago omnipotenti et sapienti benignitati tuae, Deus meus, quia quidquid mihi unquam impendi potuit, a largitate tua recepi semper inaestimabiliter longe supra condignum.