CAPUT XXII
Gratiarum actio pro quodam maximo sed secretissimo dono

[1] Et item consimilis tibi sit gratiarum actio, vel etiam major si esse potest, pro dono quodam superexcellentissimo tibi soli noto, cujus dignitatis magnitudo non sinit me hoc verbis exponere, nec etiam permittit me intactum relinquere, ne forte si humana fragilitas aliquo modo, quamvis omnino indebite, hoc memoriae meae subtraheret, quod absit, saltem his scriptis ad memoriam et gratitudinem possem revocari. Sed benignissima pietas tua, Deus meus, omnino avertat a [p. 102] me creaturarum tuarum indignissima hanc perversam amentiam, ut vel ad ictum oculi voluntarie permittam hoc tam praejocundissimum visitationis tuae donum gratitudini meae subtrahi, quod tam gratuitum ab incontinentissima liberalitate tua accepi, et per tam plures annos absque meis meritis servavi. Quia quamvis sim inter omnes indignissima, fateor tamen me in hoc dono majus accepisse quam unquam ullus homo posset in hac vita promereri. Unde et a dulcedine pietatis tuae adopto ut eadem dignatione qua illud omnino gratis et immeritae mihi dedisti, etiam ad laudem tuam in me conserves et per illud talem effectum in me peripsemate opereris, pro quo ab omni creatura in infinitum lauderis; quia quanto manifestius patet indignitas mea, tanto magis clarescit gloria tuae dignantissimae pietatis.