[2] Tua beatitudo, Deus meus, quamvis nec crescere nec decrescere possit, cum bonorum nostrorum non egeas, tam culpabilis tamen et tam negligens vita mea, sicut aliqualiter dici potest, cessit in detrimentum laudis tuae, quam sine intermissione singulis momentis tota substantia mea cum omni creatura merito laudaret, quid super his sentiat vel etiam sentire posset cor meum, ex dignantissima acclinatione tui ab ipsis etiam fundamentis commotum tu solus nosti.