[3] Tanta etiam tamque crebra cum Domino majestatis habebat colloquia, quanta quemquam cognovimus nostris habuisse temporibus, et inde tamen semper magis ad humilitatem deprimebatur. Unde et haec dicere solebat, quod omnia quae ex supereffluenti bonitate Domini reciperet gratis indigna et ingrata, interim quod ea retineret et frueretur sola, [p. 19] viderentur sibi ex sui vilitate tamquam quae laterent in fimo; cum autem alicui notificasset, tunc eam quasi gemmam auro impositam reputabat, quia sic omnem hominem digniorem se judicabat, quod aestimabat quemlibet hominem uno cogitatu Deo majorem posse laudem efferre, propter innocentiam et dignam conversationem, quam ipsa cum tota exercitatione corporis sui perficere posset, propter indignam conversationem et negligentias suas. Unde et hoc solum coegit eam aliqua sibi a Deo donata cuiquam pandere, quod judicabat se omnium donorum Dei tam omnino indignam, quod nullatenus credere potuit ea sibi propter se solam donata sed potius ad salutem aliorum.