[2] Quod quantae virtutis sit pulchre describit Beda sic dicens: "Quae gratia sublimior et Deo gratior conversatio esse potest, quam quae quotidiano exercitio altos ad auctoris sui gratiam studet convertere et crebro animarum fidelium acquisitione gaudium semper patriae coelestis augere?" Bernardus: "Hoc siquidem vera et caste contemplatio habet, ut mentem quam divino igne vehementer accenderit, tanto interdum repleat desiderio acquirendi Deo qui eum similiter diligent, ut otium contemplationis pro studio praedicationis libentissime intermittat et rursum potita votis tanto ardentius redeat in idipsum, quanto fructuosius se intermisisse meminerit." Si enim, teste Gregorio, nullum Deo tam laudabile sacrificium sicut zelus animarum, [p. 24] nihil mirum si libenter et dignanter hoc vivum altare inhabitat Dominus Jesus, in quo sibi tam frequenter tam suavis odor gratissimi sacrificii adoletur.