Frag. I.

Candida sidereis ardescunt lumina flammis,
Fundunt colla rosas, et cedit crinibus aurum,
Mellea purpureum depromunt ora ruborem,
Lactaneaque admixtus sublimat pectora sanguis,
Ac totus tibi seruit honor, formaque dearum
Fulges, et Venerem coelesti corpore vincis.
Argento stat facta manus, dugutusque tenellis
Serica fila trahens, pretioso stamine ludis.
Planta decens modicos nescit calcare lapillos,
Et dura laedi scelus est vestigia terra:
Ipsa tuos cum ferre velis per lilia gressus,
Nulli sternuatur leuiori pondere flores.
Guttura nunc aliae magnis monilibus ornent,
Aut gemmas aptent capiti: tu sola placere,
Vel spoliata, potes. Nulli laudabile totum,
In te cuncta probat, si quisquam cernere possit.
Sireneum cantus, et dulcia plectra Thaliae
Ad vocem tacuisse, reor, quae mella propagas
Dulcia, et in miseros telum iacularis amoris.
Cor graue vulnus alit, nullo sanabile ferro,
Sed tua labra meo saeuum de corde dolorem
Depellant, morbumque animae medicaminis huius
Cura fuget, nec tanta putres violentia neruos
Dificiet, atque tuae moriar pro crimine caussae.
Sed, si hoc grande putas, saltem concede precanti,
Vt iam defuncturum niueis ambire lacertis
Digneris, vitamque mihi post fata reducas.