Liber,  Caput

 1   I,3 |        illud quod fecerat annullare posset, quaerebat. Quod patrem
 2   I,5 |     notantes, mandant ut quantotius posset, illis cum exercitu occurrat.
 3   I,7 |         dividere vellet, sed minime posset, Iosippum atque Richardum
 4  II,1 |          imperium liberius invadere posset, deliberare coepit. Lodhuwicum
 5  II,4 |          illum decipere ac superare posset, operam dabat. Quod cum
 6  II,4 |      Lodhuwicum dolo an vi superare posset, intendit.~
 7  II,5 |           ire velle; et si efficere posset, ut una secum sui devenirent,
 8  II,5 |            comprehendere [i.e. non] posset, subito in illum irruere
 9  II,5 |    consultum videri, quocumque modo posset, ad condictum placitum venire
10  II,6 |             transire vellet, minime posset. Accedebat insuper, quod
11  II,6 |         ubicumque et qualitercumque posset, supra illos irruere. Quod
12  II,7 |             aut quod mavult perdere posset, tota mente tractabat. In
13  II,7 |      Karolum ire vellet, nullo modo posset. Ipse vero, quoniam Karolum
14  II,8 |         Karolus supra illum irruere posset, cavebat.~
15  II,9 |             si sciret quomodo fieri posset, in illius adiutorium venire
16  II,9 |       illius adiutorium, quantotius posset, veniret. Quod cum ocius
17  II,9 |        persequique illum quantotius posset velle denuntiat; quo quidem
18  II,10|          eiusdem nominis magnificum posset explere officium; insuper
19 III,2 |         quod promiserat, in quantum posset, ut perficeretur, operam
20 III,2 |            mandantes ut, quantotius posset, venire satageret, quatinus
21 III,2 |         illum venire vellent, scire posset. Ipsi vero Parisiacam civitatem
22 III,2 |             ad illum venire vellet, posset. Franci vero eandem paucitatem
23 III,2 |             condixerant, venire non posset, eo quod Lodharius in regnum
24 III,3 |            venire vellent, recipere posset, ad sanctum Quintinum iter
25 III,3 |           deprecatur, ut quantotius posset, solito more |664|adiutorium
26 III,3 |            vellet, illis succurrere posset. Et ut perfacile dinosceretur,
27 III,3 |            adiutorium suum recipere posset, intendit.~
28 III,5 |           inter nos esset, adiuvare posset, tandem coacti rem ad iudicium
29  IV,3 |         mandat, si sciret qua fieri posset, primores suos ad illos
30  IV,3 |             regni sui, prout melius posset; frueretur alter alterius
31  IV,3 | intervenientibus proficuum esse non posset, saepe hoc illi mandatum
32  IV,3 |          quae amittebant restituere posset. Quamobrem ignoro, qua fraude
33  IV,6 |             vellet facile devertere posset; et hac de re Karolus praefatas